Kocie oczy

Wprawdzie kot nie najlepiej rozróżnia barwy, za to jego oczy są przystosowane do wykorzystywania śladowych ilości światła, co pozwala mu polować nocą. Ma też znacznie szerszy niż człowiek kąt widzenia, co pozwala mu dostrzec najlżejszy ruch potencjalnej zdobyczy.


Silne światło	Średnie światło	Słabe światło

Koty moga mieć oczy w jednym z trzech podstawowych kształtów - okrągłe, skośne lub migdałowe. Ich kolory to zwykle zielony, złoty i najrzadziej niebieski. Każdy z tych kolorów może występować w wielu różnych odcieniach. Dachowce mają zwykle oczy zielone.


Dachowiec	Mainkun	Egipski Mau

Balinese	Perski	Birmański

Brytyjski krótkowł.	Brytyjski krótkowł.	Burmill

Wiek Kota

Jak obliczyć wiek kota?

Generalnie koty żyją dłużej niż psy. Średnia długość życia kota waha się od 12 do 14 lat, choć nie należą do rzadkosci koty dożywajace nawet do 20 lat. Długość życia naszych ulubieńców zależy od wielu czynników takich jak m.in. tryb życia (koty "wałesające się" żyją średnio 8 lat).
Odżywianie, opieka weterynaryjna, czynniki genetyczne itd. Przyjęło się uważać, że siedmioletni kot to "kot w średnim wieku", a dziesięcioletni to to już niestety - staruszek.
Poniższe zestawienie pomoże Ci przeliczyć wiek kota na "ludzki" wiek.

Wiek kota: ...............Wiek człowieka:

6 miesięcy...................................10 lat
8 miesięcy...................................13 lat
1 rok...........................................15 lat
2 lata........................................24 lata
4 lata........................................32 lata
6 lat............................................40 lat
8 lat............................................48 lat
10 lat..........................................56 lat
12 lat........................................64 lata
14 lat........................................72 lata
16 lat..........................................80 lat
18 lat..........................................88 lat
20 lat...........................

............96 lat
21 lat........................................100 lat

Zdrowie i opieka

przydatne artykuły

Nie jestem weterynarzem, ale wiadomości zebrane na stronach "Zdrowie i opieka" pochodzą z wiarygodnych źródeł - część z angielskich stron www (teksty pisane przez weterynarzy i osoby zajmujące się na co dzień opieką nad zwierzętami), a część z książek i forów dyskusyjnych. Nie są to na pewno strony wyczerpujące temat, ale mam nadzieję, że okażą się pomocne w odpowiedzi na niektóre pytania dotyczące naszych czworonogów. W miarę możliwości będę się starała dodawać nowe strony i uzupełniać te już istniejące.
A wszystkim odwiedzającym moje strony życzę, aby ich futrzaki jak najrzadziej potrzebowały pomocy weterynarz

Kalendarz kocich szczepień

Prawie wszystkim niegroźnym i wielu poważnym chorobom można zapobiegać. Dobrze utrzymane i odżywione zwierzę jest w stanie zwalczyć drobne infekcje naturalnymi siłami obronnymi organizmu. Jeszcze 50 lat temu 50% młodych kotów padało ofiarą parwowirozy. Obecnie istnieje skuteczna szczepionka przeciw tej chorobie. Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy (katar koci) od kilku lat przestało być groźne dzięki odpowiednim szczepionkom. Stosunkowo nową szczepionkę (1991) przeciw wirusowej białaczce kotów oferują niektóre firmy farmaceutyczne. O jej skuteczności trudno się wypowiadać ze względu na krótki okres istnienia na rynku. Na etapie prób znajduje się również szczepionka przeciw zapaleniu otrzewnej (kończy się ono zwykle śmiercią zwierzęcia). Również w przypadku tej szczepionki trudno o dokładne dane na temat jej skuteczności. Wszystkie koty powinny być również szczepione przeciw wściekliźnie.

Należy pamiętać o tym, że szczepienie wpływa na naturalną odporność organizmu i tylko zwierze w dobrej kondycji znosi je dobrze. Kot zraniony, na wpół zagłodzony lub silnie zarobaczony musi zostać wcześniej wyleczony, a dopiero potem szczepiony.

Przy wszystkich rodzajach szczepień ważne jest dokonywanie tego zabiegu u młodego kota i późniejsze regularne powtarzanie go (patrz tabela).

Tabela szczepień

Choroba Szczepienie podstawowe Powtórzenie szczepienia Odnowienie szczepienia

Parwowiroza 8 lub 12 tydzień - co 1 - 2 lata

Wścieklizna 12 tydzień - co rok

Katar koci 8 lub 12 tydzień - co rok

Białaczka 8 lub 12 tydzień po 2 - 4 tygodniach co rok

Zapalenie otrzewnej 16 tydzień po 4 tygodniach co rok

Pchły i kleszcze u kotów

Wiosna w pełni – piękna zieleń, ciepłe dni. Zaczynamy coraz chętniej wyjeżdżać poza miasto i przebywać w towarzystwie swoich zwierząt na działce czy w lesie. Trzeba jednak pamiętać, że w okresie tym odnotowujemy wzmożone inwazje ektopasożytów – zwłaszcza u kotów, które mają kontakt ze światem zewnętrznym.
Dość licznie pojawiają się inwazje kleszczy, które atakują koty. Najczęściej spotykanym kleszczem w naszej strefie klimatycznej jest kleszcz z rodzaju ixodes. Kleszcz potrzebuje do swojego rozwoju żywicieli, pasożytuje na kręgowcach, odżywiając się ich krwią. Larwy kleszcza z rodzaju ixodes wykazują największą aktywność od kwietnia do czerwca, ale koty wychodzące narażone są na inwazje tych pasożytów również latem i jesienią.
Kleszcze umiejscawiają się u kotów zazwyczaj na skórze głowy, szyi oraz karku. W miejscu wkłucia pojawia się zaczerwienienie i niewielki obrzęk. Jeżeli inwazja jest mało liczna, objawów ogólnych zazwyczaj nie odnotowujemy, ale przy dużej inwazji może dojść do wzmożonych odczynów skórnych oraz silnego osłabienia zwierzęcia. Należy pamiętać, że kleszcze mogą przenosić boreliozę i zakażać nasze koty. Kleszcze ixodes ricinus są bardzo częstym nosicielem i siewcą tego zarazka. Zachorowania kotów na boreliozę odnotowuje się jednak dość rzadko.
Kleszcze znalezione na kocie należy usuwać za pomocą specjalnych szczypców. Nigdy nie wolno smarować kleszcza oliwą, wazeliną, naftą czy innymi substancjami. Posmarowanie kleszcza powoduje, że pasożyt wymiotuje do rany i zwiększa się ryzyko przeniesienia boreliozy.
Jeżeli inwazja kleszczy jest bardzo duża, należy bezzwłocznie zgłosić się do lekarza weterynarii, który odpowiednio je usunie i podejmie leczenie.
Bardzo proste jest zapobieganie inwazji kleszczy poprzez zastosowanie specjalnych substancji, które są stosowane na skórę kota i działają na kleszcze przez 4 tygodnie. Istnieją również obroże nasączone substancjami przeciwkleszczowymi. Ich działanie jest dłuższe i trwa do kilku miesięcy.
Inwazje pcheł pojawiają się w okresie wiosenno-letnim. Pchły pasożytujące na kotach powodują miejscowe zmiany skórne. U kotów ciągle wystawionych na działanie pcheł dochodzi do reakcji zapalnej skóry spowodowanej nadwrażliwością na ślinę pcheł. Zwierzęta zaatakowane przez pchły silnie się drapią. Świąd obejmuje całą skórę. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt bezpośredni z nosicielami pcheł lub poprzez kontakt z zakażonym środowiskiem.
Pchły odżywiają się krwią, nakłuwając skórę kota tak długo, aż znajdą dostęp do naczynia krwionośnego. Podczas wkłuwania się, do miejsca nakłutego przedostaje się ślina pchły, która może wywoływać reakcje alergiczne, powodujące zaczerwienienie oraz silny świąd w miejscu wkłucia. Na skutek reakcji uczuleniowych kot drapie skórę i wygryzając, uszkadza i wyrywa włosy. Powstają mechaniczne uszkodzenia skóry.
U zwierząt, na których pasożytuje duża liczba pcheł, dochodzi do anemizacji, spadku ciężaru ciała oraz wtórnych zakażeń skóry. Przy silnych reakcjach alergicznych pojawia się alergiczne pchle zapalenie skóry, którego głównym objawem jest silne zapalenie skóry ze świądem, obejmującym skórę od nasady ogona, przechodzącym wzdłuż grzbietu aż do głowy. Występują również stany zapalne skóry obejmujące brzuch i wewnętrzne strony ud.
Leczenie polega na zwalczaniu pcheł zarówno na chorym osobniku, jak i na innych zwierzętach przebywających na tym samym terenie. Bardzo ważne jest wykonanie dezynsekcji otoczenia chorych kotów. Dodatkowo stosowane jest leczenie przeciwzapalne i antybakteryjne, w zależności od nasilenia zmian wtórnych.
Środki przeciwpchelne dla kotów występują w postaci preparatów podawanych na skórę w postaci wcierki lub aerozolu do spryskiwania. Środki te zazwyczaj działają do 4 tygodni. Należy pamiętać, że zarówno leki przeciwpchelne jak i przeciwkleszczowe muszą być przeznaczone dla kotów. Niektóre substancje stosowane u innych zwierząt (np. u psów) są silnie toksyczne dla kotów i mogą powodować silne, śmiertelne zatrucie kota. W preparaty przeciwkleszczowe i przeciwpchelne należy zaopatrywać się w porozumieniu z lekarzem weterynarii lub bezpośrednio w gabinecie weterynaryjnym.

Kocia apteczka pierwszej pomocy

Oto spis rzeczy, które każdy kociarz w domu mieć powinien:

- Środek dezynfekujący (może być woda utleniona, UWAGA!!! Środki zawierające fenol są dla kotów trujące!)

- Gaza, aby w razie potrzeby przemyć chore miejsce (skórę, oko) - nie należy używać waty lub ligniny!!!

- Maści - Oxycort w maści na zadrapania i otarcia; Solcoseryl - żel, preparat który bardzo wybitnie przyspiesza gojenie się ran o ile nie są zainfekowane)

- Olej parafinowy na zatwardzenie

- Na biegunki: Lakcid - niezawodny na wszelkie biegunki, działa też osłonowo, przy podawaniu antybiotyku; Nitrofuraksazyd na biegunki (jeśli nie znamy dawkowania, można zadzwonić do najbliższej lecznicy weterynaryjnej, większość weterynarzy udzieli nam takiej telefonicznej informacji w nagłych przypadkach, choć i tak nic nie zastąpi wizyty w lecznicy.)

- Termometr elektroniczny (taki, który pozwala odczytać temperaturę w kilka sekund)

- Tabletki lub krople przeciw wymiotom (np. krople homeopatyczne przeciwwymiotne NUX VOMICA HOMACCORD)

- Krople do oczu ze świetlikiem.

- Strzykawki jednorazowe do aplikowanie prosto do pysia "trudnych" lekarstw

- Zakraplacz do oczu. można nim podawać krople i inne leki "dopysiowe". Mniejsze ciśnienie niż w strzykawce i mniejszy "impet" podawanego leku.

- Bandaż

- Małe nożyczki z zaokrąglonymi końcówkami żeby w razie potrzeby można było wystrzyc kocią sierść wokół zranienia.

- Plastikowy kołnierz pooperacyjny - nigdy nie wiadomo czy nie trzeba będzie wieźć zwierzaka do weta i pilnować żeby sobie np. bandaża nie ściągnął...

Odrobaczanie kotów

Plan odrobaczania dla kotów:
- pierwsze odrobaczenie w wieku ok. 4 tygodni
- kolejne w wieku ok. 6 tygodni
- później odrobaczanie co pół roku w przypadku kotów domowych lub co 3 miesiące w przypadku kotów wychodzących albo polujących

Co zrobić, gdy stwierdzimy obecność pasożytów w kale lub wymiocinach:
- mój ulubiony preparat w tej sytuacji (wybór subiektywny, ale poparty wynikami ) to Aniprazol
- podaje się go przez 3 kolejne dni w dawce 1 tabletka na 10 kg masy ciała
- dwa tygodnie przerwy
- znów Aniprazol przez 3 kolejne dni w dawce 1 tabletka na 10 kg masy ciała

Uwagi dotyczące odrobaczania:
- jedynie odrobaczanie jednocześnie wszystkich zwierząt domowych ma sens - podanie leków różnym zwierzętom w różnych terminach nie ma sensu
- po podaniu leku przeciwrobaczego może dojść do rozwolnienia
- ważne jest, by nie podawać dużej, adekwatnej do masy ciała dawki leku zwierzęciu, które jest podejrzane o silne zarobaczenie.
Duża dawka leku może spowodować jednoczesną masową śmierć pasożytów jelitowych, co zazwyczaj kończy się zatkaniem światła jelit i ich niedrożnością. Dodatkowe zagrożenie sprawia fakt, iż rozpadające się w tej sytuacji martwe nicienie są źródłem niezwykle silnych alergenów, które, jeżeli zostaną wchłonięte przez ścianę jelita, mogą doprowadzić do śmierci zwierzęcia w wyniku wstrząsu, zazwyczaj poprzedzonego objawami neurologicznymi. Przy podejrzeniu silnego zarobaczenia lepiej jest rozłożyć odrobaczenie na 2-3 dni, podając za każdym razem dawkę preparatu zmniejszoną o około 1/3 względem standartowej, adekwatnej do masy ciała zwierzęcia. Około godziny-dwóch po podaniu leku odrobaczającego powinno się podać niewielką ilość ciekłej parafiny doustnie. Ułatwi to wydalenie martwych pasożytów oraz utrudni ewentualne wchłanianie ich toksyn

Niektóre kocie pasożyty wewnętrzne

Tasiemczyce
Podstawowe fakty
- tasiemce Dipylidium caninum, Mesocestoides lineatus, Taenia sp., Echinococcus sp., Diphylobothrium latum
- bytują w jelicie cienkim
- najpopularniejszy jest Dipylidium caninum, który dostaje się do organizmu wraz ze zjedzoną pchłą.
Wygląda on tak (właściciele zazwyczaj porównują jego człony do ziaren ryżu pełzajacych w okolicy odbytu)
- pozostałe dostają się do orgaznimu wraz ze spożytymi narządami wewnętrznymi chorych ssaków lub ryb (Diph. latum)
Objawy
- u kotów rzadko, częściej u psów
- czasami biegunka, osłabienie, objawy nerwowe
- wędrujace w okolicy odbytu człony Dipylidium caninum wywołują świąd i "saneczkowanie"
Zapobieganie
- wykluczenie z karmy surowych odpadków poubojowych i ryb
- zwalczanie inwazji pcheł i wszołów
- regularne odrobaczanie zwierząt - rutynowe preparaty
Znaczenie dla człowieka:
- człowiek jest żywicielem przypadkowym dla Echinococcus sp. W razie zarażenia może być on niezwykle groźny dla zdrowia człowieka - stale rosnące, dochodzące do kilkunastocentymetrowej średnicy cysty umiejscawiają się w narządach wewnętrznych i mózgu - jedyną metodą leczenia jest zabieg operacyjny

Glistnice
Podstawowe fakty
- nicienie Toxocara cati i Toxascaris leonina
- bytują w jelicie cienkim
- zarażenie po spozyciu inwazyjnych larw znajdujących się w środowisku oraz żywicieli niespecyficznych, np. gryzoni
- w przypadku T. cati mozliwe zakażenie środmaciczne lub z mlekiem matki
- nicienie są zazwyczaj opisywane przez właścicieli kota jako "zywe spaghetti" albo 'białe makaroniki" lub "sprężynki". Wyglądają tak:
Objawy
- biegunka
- wychudzenie
- anemia
- możliwe zaburzenia nerwowe
Zapobieganie
- utrzymywanie higieny w otoczeniu zwierząt, regularne usuwanie kału
- regularne odrobaczanie zwierząt - rutynowe preparaty

Dlaczego kot załatwia się poza kuwetą?

Dlaczego kot załatwia się poza kuwetą? Przeważnie pokazuje w ten sposób, że w jego życiu coś przestało działać prawidłowo. Nie czyni jednak tego dlatego, że jest złośliwy lub podły.

Koty słyną z niezwykłejj czystości. Przywiązują ogromną wagę do mycia futra, nie bez znaczenia jest czystość misek, w których spożywają posiłki, bardzo niechętnie napiją się brudnej lub stojącej zbyt długo wody, jeśli mogą, zawsze wybiorą czyste posłanie i mają niemalże wrodzony odruch zakopywania własnych odchodów. Krótko mówiąc, odstręcza je brud i smród. I nawet jeśli zachowania te mają podłoże nie tylko higieniczne, to i tak pozostajemy pełni zachwytu dla kociej czystości. Dlatego najbardziej gwałtowne konflikty między kotem a jego opiekunem rodzą się, gdy nagle nasz największy domowy czyścioch zaczyna załatwiać swoje potrzeby poza kuwetą. No właśnie, gdybyśmy potrafili za każdym razem spojrzeć na świat oczami naszego kota i wyobrazić sobie to, co dzieje się w tej małej, acz bardzo mądrej główce, to bez większego trudu znaleźlibyśmy odpowiedź na pytanie „dlaczego to robi?”.
Mamy skłonność do przypisywania zwierzętom ludzkich uczuć, a kotom – szczególnie tych negatywnych. Słyszy się czasem, że kot jest wredny, złośliwy, a nawet podły. Jeśli zatem nagle zaczyna załatwiać się na przykład do łóżka swojej opiekunki, łatwo bez głębszego zastanowienia stwierdzić, że robi to na złość. Okazuje się jednak, że przyczyn takiego zachowania może być wiele, mogą mieć podłoże zdrowotne, behawioralne, psychiczne lub środowiskowe. Czasami zdarza się też, że pewne czynniki występują równolegle lub na zmianę i wtedy trudno jednoznacznie i od razu określić powody takiego zachowania. Należy wówczas działać wielotorowo. Załatwianie się poza kuwetą nie ma jednak nic wspólnego ze złośliwością naszego kota. Daje on nam sygnały, że coś w jego życiu przestało prawidłowo funkcjonować.

Choroba
Nasz kot może cierpieć z powodu dolegliwości związanych z chorobami układu pokarmowego lub moczowego. Może odczuwa silną bolesność na skutek zapalenia pęcherza, nerek, biegunki, czy zwyrodnień stawów. Może siusianie sprawia mu ból, (co zdarza się dość często w syndromie urologicznym kotów) i kojarząc ten ból z kuwetą, zaczyna jej unikać. Powodem może okazać się zwiększona ilość produkowanego moczu przy cukrzycy lub kału przy zapaleniu jelit. Warto zwrócić uwagę na zachowanie kota i okoliczności, jakie towarzyszą całej sytuacji załatwiania się poza kuwetą. Czy wchodząc do kuwety, kot głośno i z przejęciem miauczy, czy często odwiedza kuwetę i nic w niej nie zostawia, czy siusiając robi koci grzbiet i napina mięśnie zamiast je rozluźniać?
W pierwszej kolejności należy bezwzględnie wykonać w lecznicy weterynaryjnej badanie moczu i kału oraz ogólne badanie krwi, wykluczając bądź potwierdzając podłoże zdrowotne.

Znaczenie
Ważna jest umiejętność odróżnienia załatwiania się kota poza kuwetą od znaczenia terenu moczem. W tym drugim przypadku kotki chcą po prostu poinformować o zbliżającej się rui i gotowości rozrodczej, kocury natomiast podkreślają swoją obecność na danym terytorium. Koty znaczą powierzchnie pionowe małą ilością moczu o bardzo intensywnej woni. Gdy zwyczajnie siusiają, mamy do czynienia zawsze z poziomą powierzchnią o specyficznej miękkiej strukturze (koc, pościel) i dużą ilością moczu. Jeśli zatem kot nie jest kotem hodowlanym, to jedynym rozwiązaniem jest kastracja, aby nie utrwaliły się w kocie „złe” nawyki. Zdarza się, choć rzadko, że u niedokładnie wykastrowanych kotów z różnych przyczyn, np. wstąpienia się jednego z jąder, pozostaje kawałek tkanki powodującej wydzielanie hormonów odpowiedzialnych za potrzebę znaczenia.

Kuweta
Kuweta to bardzo ważny przedmiot – pozwala żyć kotu w komforcie i decyduje o naszych dobrych stosunkach ze zwierzęciem. Powodów, dla których kuweta nie wzbudza jego zachwytu, może być kilka.
§ Zbyt mała kuweta – załatwiając swoje potrzeby, kot powinien mieć możliwość wykonania obrotów w swobodny sposób. Kupując kuwetę dla małego kotka, pamiętajmy, że kuweta nie urośnie razem z nim. Kuweta z rantem jest zawsze mniejsza, niż się wydaje, ponieważ kołnierz (rant) ogranicza ruchy kota.
§ Niewłaściwy typ kuwety – nie każdy kot chętnie korzysta z kuwety zamkniętej. Silna koncentracja zapachów i klaustrofobiczna przestrzeń sprawiają, że kot czuje się zagrożony. Staremu kotu nie będzie natomiast odpowiadać wysoka kuwety, do której trzeba wskoczyć.
§ Brudna lub źle myta kuweta – koty konsekwentnie będą omijać kuwetę nie sprzątaną i nie mytą regularnie. Nie przesadzajmy jednak z używaniem detergentów, a jeśli jest już bardzo stara i zniszczona, to po prostu kupmy nową.
§ Nieodpowiednie ustawienie kuwety – dobrze, gdy kuweta stoi w zacisznym miejscu, do którego kot ma zawsze dostęp. Kot ma wręcz obsesyjną potrzebę bezpieczeństwa, kiedy z niej korzysta. Nie lubi też zbytniej bliskości z miejscem, gdzie je.
§ Zbyt mała liczba kuwet – podstawowa zasada mówi, że ilość kuwet w domu = liczba kotów + 1.
§ Niewłaściwy żwirek (lub inny wypełniacz) – nie ma złotej recepty na typ żwirku, najlepiej jednak, jeśli przypomina warunki naturalne, nie pyli, nie ma ostrych brzegów i nie jest zbytnio perfumowany. Powinien dobrze się zbrylać i wchłaniać wilgoć.
§ Zbyt dużo lub za mało żwirku w kuwecie – duża ilość powoduje pewną utratę równowagi, a co za tym idzie pewności siebie, kot musi się nieźle namachać, żeby przekopać tak ogromną ilość wkładu. Mała ilość żwirku to dyskomfort, ponieważ nie da się wykopać odpowiednio głębokiego dołka, a trzeba jeszcze całość zakopać. Optymalnie grubość wkładu to około 4-5 cm, zależnie od wypęłniacza
§ Wspomagacze zapachowe do żwirku – nie używajmy perfum, odświeżaczy powietrza czy pochłaniaczy przykrych zapachów, bo możemy bardzo skutecznie zniechęcić kota do jego kuwety.
§ Awersja do kuwety i negatywne skojarzenia – wynikają niekiedy z przykrych dla kota doświadczeń. Może podczas załatwiania naturalnych potrzeb przestraszył go człowiek lub inny kot, może został nagle dorwany w kuwecie w celu podania leku, zastrzyku, może karą za załatwienie się poza kuwetą było gwałtowne wrzucenie go do niej, okraszone krzykiem właściciela, a może ktoś zdenerwowany zaistniałą sytuacją zanurzał jego nos w odchodach. My możemy już nie pamiętać takich zdarzeń lub nie przywiązywać do nich większej wagi. Z kotem niestety jest inaczej – ma kruchą psychikę, którą łatwo złamać, lecz trudno odbudować.

Stres
Nie da się wymienić wszystkich przyczyn stresu powodujących załatwianie potrzeb kota poza kuwetą, ponieważ każdy przypadek należy rozpatrywać indywidualnie. Warto jednak spojrzeć na świat oczami kota, bo każda poważna zmiana w jego życiu może wywołać stres. Najczęstsze powody to:
§ Przeprowadzka – nie da się jej uniknąć. Kot czuje wielkie napięcie unoszące się w powietrzu, wszyscy są przemęczeni, nikt nie poświęca mu wystarczającej ilości czasu. Zastanówmy się wcześniej, jak zapewnić kotu najbardziej bezpieczne nowe miejsce. Zabierzmy ze starego domu ulubione kocie rzeczy, dywanik, stary fotel lub koc.
§ Ktoś w domu przybył albo odszedł – mogą to być narodziny dziecka, zakup kolejnego kota, ale też rozstanie z ulubionym domownikiem lub też innym kotem, który był „najbliższą rodziną”. To są sytuacje niezwykle stresogenne. Należy wówczas poświęcić kotu dużo czułości i uwagi.
§ Przemeblowanie lub przeniesienie kuwety w inne miejsce – jeśli jest to możliwe, wszystkie tego typu zmiany wprowadzajmy stopniowo, np. przesuwajmy kuwetę o parę centymetrów dziennie i uważnie obserwując reakcję kota.
§ Próby bicia lub karania kota – gazetą, krzykiem, gwałtownymi nerwowymi ruchami. Pod żadnym pozorem nie wolno tego robić!
§ Nagłe zaniedbanie kota – niepoświęcanie kotu należytej uwagi i czasu może być spowodowane nadmiarem pracy, częstymi dłuższymi wyjazdami i późnymi powrotami do domu. Kot czuje się zagubiony i opuszczony. Załatwia się wtedy najczęściej do łóżka, aby zwrócić na siebie uwagę właściciela.
§ Gwałtowna zmiana diety – może spowodować silny stres, dlatego wszelkie zmiany żywieniowe dobrze jest wprowadzać stopniowo.
§ Zapach innego kota przyniesiony na butach i ubraniu – po przyjściu do domu buty chowajmy zawsze w niedostępne dla kota miejsce.
§ Nieporozumienia między kotami – przy większej liczbie kotów należy bacznie obserwować ich zachowania i wzajemne relacje. Interweniujmy jednak tylko w ekstremalnych sytuacjach.

Maluch
Zdarza się, że koty oddawane są do adopcji zbyt wcześnie, gdy nie mają trzech miesięcy. Matka kociąt nie ukończyła jeszcze nauki małego kociaka. W takiej sytuacji cały problem spocznie na nabywcy malucha. To bardzo trudne zadanie. Psy, na przykład, szkoli człowiek, to od niego zależy w dużej mierze zachowanie i dobre ułożenie psa. Koty uczy matka i tylko ona z wielką łatwością i umiejętnie przekazuje im wiedzę na temat „dobrego wychowania”. Wytłumaczenie więc maluchowi, do czego służy kuweta, może czasami być bardzo kłopotliwe, acz nie niemożliwe.

Miłość, zrozumienie, cierpliwość – to cechy, którymi powinniśmy wykazać się w sytuacji kryzysowej, jaką jest załatwianie się kota poza kuwetą. Pomóżmy naszemu kotu, bo on właśnie tego od nas oczekuje.

Kastracja i sterylizacja

Kto nie chce używać swojego kota do celów hodowlanych, powinien go bezwarunkowo wykastrować. U kocurów najlepszy termin tego zabiegu wypada tuż przed pierwszymi urodzinami. Kocice zaleca się sterylizować po pierwszej rui. Z wykastrowanymi zwierzętami jest o wiele mniej kłopotów, np. u kocic zabieg ten wyklucza możliwość zapalenia macicy, które często zdarza się u kotek niekastrowanych.

Kastracja kota jest zabiegiem nieskomplikowanym i polega na wycięciu jąder z worka mosznowego. W ten sposób pozbawia się samca płodności, ale cechy samcze zostają zachowane, ponieważ w przysadce mózgowej wytwarzane są nadal hormony gonadotropowe. Operację przeprowadza się w pełnej narkozie. Po zabiegu kot powinien być trzymany w całkowitym spokoju, miejsce do spania powinno być wyłożone czystym prześcieradłem (żeby nie zakazić rany), a kota należy przykryć (oprócz głowy), ponieważ środek usypiający obniża temperaturę ciała. Zwierzęta po kastracji wypuszcza się na dwór dopiero po trzech dniach. Kuwetę, do której kot się załatwia, należy trzymać w tym czasie w szczególnie wzorowej czystości.
Komplikacje po kastracji prawie się nie zdarzają. Niesłuszny jest także pogląd, że kocur kastrowany jest bardziej skłonny do chorób układu moczowego, niż nie kastrowany.

Sterylizacja kotki jest zabiegiem poważniejszym, niż kastracja kocura. Operacja ma na celu usunięcie jajników i macicy. Jednak i kotki, podobnie jak kocury, nic nie tracą ze swojej żywotności. Są zdrowe, okrywę włosową maja nawet ładniejszą, są bardziej przymilne. Komplikacje po zabiegu zdarzają się rzadko. Najpóźniej po tygodniu u obydwu płci wyciągnięte są szwy i o całej operacji możemy zapomnieć.

Zamiast sterylizować, możemy podawać kotce odpowiednie środki farmaceutyczne (zapisywane przez weterynarza), które zapobiegają występowaniu rui i zapłodnieniu.

Do czego kotu potrzebne są wąsy?

Kot to zawołany myśliwy. Najlepszy, jakiego natura stworzyła. Bo który drapieżnik może pochwalić się tak doskonałymi zmysłami, niezwykłą sprawnością fizyczną oraz uzbrojeniem godnym armii Aleksandra Wielkiego, Czyngis Chana i Cezara razem wziętych. Polując kot używa węchu, słuchu i wzroku – wiemy o tym chyba wszyscy. Któż by się jednak spodziewał, że o łowieckim sukcesie przesądzić mogą zwykłe wąsy? Tak przynajmniej twierdzi często przeze mnie cytowany brytyjski naukowiec Desmond Morris. Czy ma rację? Jakie tajemnice skrywają kocie wąsy?

Kot zawadiacko podkręcający wąsa pojawia się w wielu baśniach i opowieściach. Wszak to największy poza ogonem koci powód do dumy. Nie tylko koci zresztą. Sumiaste wąsy od wieków były atrybutem prawdziwego mężczyzny, a w naszym kraju również jednym z symboli szlacheckiego stanu. Któż to nieustannie poruszał wąsikami jeśli nie pan Michał Wołodyjowski – pierwsza szabla Rzeczypospolitej Szlacheckiej?
Z naszego kota szlachcic także co nie miara, więc dumnie wąsiskami swymi kręcić może, kłopot tylko w tym, że wąsy jego tak naprawdę wąsami nie są. Owszem, wyrastają z górnej wargi, ale na tym kończy się właściwie podobieństwo do owej ozdoby męskiej części ludzkiego społeczeństwa. Wąsy kota są po prostu włosami czuciowymi, bardziej fachowo zwanymi wibrysami. Kot ma średnio dwadzieścia cztery wibrysy umieszczone po dwanaście z każdej strony kufy, w czterech rzędach. Od zwykłych włosów różnią się tym, że są niemal dwukrotnie grubsze, sztywniejsze i dłuższe, a ich cebulki tkwią trzy razy głębiej w skórze właściwej. Są też oczywiście znacznie bardziej wrażliwe na dotyk.
Opowiadając o włosach, wspominałem już, że te zadziwiające twory rozwijają się z naskórka. Dokładnie tak samo jest w przypadku wibrysów. Są one wszakże zmodyfikowanymi włosami, a więc ewolucyjnie spokrewnione są z gruczołami skórnymi, kopytami, pazurami czy paznokciami. Może warto w tym miejscu przypomnieć, iż narządy, które choć wyglądać inaczej i spełniają często całkiem inne funkcje, ale mają wspólne pochodzenie, nazywamy homologicznymi.

Biała laska

Do czego kotu potrzebne są wąsy? Oczywiście nie tylko po to, by mógł wyglądać dostojnie i napawać się dumą z samego faktu ich posiadania.
Wibrysy, dzięki licznym zakończeniom komórek czuciowych oplatających każdą cebulkę, mogą odbierać bodźce z otaczającego świata i przekazywać je do mózgu. Ponoć przy pomocy wibrysów kot jest wstanie wyczuwać nawet drobne zawirowania powietrza wokół przedmiotów. W ten sposób może omijać przeszkody, nie widząc ich i nawet ich nie dotykając. Wibrysy są zatem lepsze od białej laski niewidomego.
Drobne zawirowania powietrza wywołują także poruszające się zwierzęta, w tym oczywiście te, na które nasz futrzak chętnie by zapolował. A skoro wibrysy odbierają owe zawirowania, mogą być kotu bardzo przydatne podczas łowów. Szczególnie w nocy, przy ograniczonej – nawet dla kota – widoczności. Podobno kot z obciętymi wąsami może być sprawnym myśliwym tylko w dzień.
Bodźce przekazywane za pomocą wibrysów pomagają kotu zlokalizować ofiarę. Za ich pośrednictwem doskonale wyczuwa najmniejszy ruch zdobyczy. W ten sam sposób kotka może wyczuć swoje kocięta, które znikły jej z pola widzenia.
Wibrysy pomagają też zapewne orientować się w otoczeniu ślepym jeszcze i bezradnym kociakom.
Wrażliwość wibrysów możemy sprawdzić sami. Kiedy kot leży zrelaksowany, wystarczy leciutko dmuchnąć mu w wąsy. Z pewnością poruszy nimi wówczas gwałtownie, jakby miał łaskotki.

Jak bez ręki

Natura jest oszczędna więc „daje” zwierzętom części ciała, które spełniają więcej niż jedną funkcję. Wibrysy nie są tu wyjątkiem i choć służą głównie do odbierania wrażeń dotykowych, mogą przydać się kotu również w kontaktach społecznych. W jaki sposób?
Każdy, kto uważnie obserwuje swojego podopiecznego, z pewnością zauważył, że jego wąsy, podobnie jak oczy, uszy czy ogon, sygnalizują nastrój, w jakim zwierzę się znajduje. Spokojny, zrelaksowany kot rozkłada wibrysy na boki tak, aby nawet podczas słodkiej drzemki mógł odbierać wszelkie informacje z otoczenia. Nigdy wszak nie wiadomo, czy na horyzoncie nie pojawi się znienacka wróg albo... opiekun. Gdy kota coś zaintryguje, nie tylko kieruje ku interesującemu go obiektowi spojrzenie i nastawia uszy, ale również wysuwa ku niemu swoje wąsy. Trzeba przecież ową fascynująca rzecz dokładnie sprawdzić przy pomocy wszystkich zmysłów.
Kot wysuwa wibrysy także wtedy, gdy przyjmuje postawę grożenia. W postawie obronnej przyciska je natomiast do policzków. Zachowanie to może być odbiciem pewnej ogólnie przyjętej w świecie zwierząt zasady, która mówi, iż grożąc, trzeba rywalowi wydać się jak największym (nastroszone wąsy w pewnym stopniu powiększają optycznie zarys głowy), a okazując uległość, lepiej wyglądać jak najmniej groźnie (ułożone wzdłuż policzków wąsy zmniejszają zarys głowy).
Czasami zazdroszczę moim kotom umiejętności stroszenia futra. Możliwość zmiany ustawienia zwykłych kocich włosów jest jednak niczym w porównaniu z ruchliwością ich wibrysów. Dzięki znajdującym się u podstawy każdego wibrysa komórkom mięśniowym zwierzę potrafi dowolnie poruszać wąsami niemal na wszystkie strony. Ciekawostkę stanowi fakt, że dwa górne rzędy wibrysów mogą poruszać się niezależnie od dwóch dolnych rzędów.
Pisząc o kocich wąsach, doszedłem do wniosku, że właściwie to mam o nich znacznie mniej do powiedzenia niż choćby o pazurach lub futrze. Nie dlatego, oczywiście, iż są tak mało ciekawe, lecz z tego powodu, że należą do najbardziej wyspecjalizowanych fragmentów ciała naszych czworonożnych przyjaciół. Ale za to jak ważna jest to specjalizacja! Na ciele kotów znajduje się jeszcze wielu włosów czuciowych – np. na łapach, podbródku czy nad oczami, lecz to właśnie bez wibrysów czułby się nasz futrzak jak bez przysłowiowej jednej ręki!

Płeć kociaka - jak rozróżnić?

Rozróżnienie płci małego kociaka nastręcza wielu problemów. Właściwie niewiele osób potrafi na pierwszy rzut oka określić czy ma do czynienia z kocurkiem czy kociczką. Zamieszczone poniżej obrazki być może pomogą rozwiać wątpliwości.

Mała kociczka (po lewej) ma odbyt i pochwę leżące blisko siebie. U kocurka (po prawej) odbyt i penis są bardziej oddalone.

Określenie płci kociaka może być trudne zwłaszcza u kociąt poniżej ósmego tygodnia życia. Narządy płciowe u obu płci wyglądają dość podobnie. Jeżeli możemy jednocześnie porównać kotkę i kocurka, wówczas różnice są łatwiejsze do wychwycenia (niestety, nie zawsze mamy taka mozliwość).
U kocurków odległość pomiędzy odbytem a końcówką penisa jest większa niż odległość pomiędzy odbytem i pochwą u kotki. W tym "dodatkowym" miejscu u kocurka w późniejszym okresie pojawią się jądra.
Kształt ujścia pochwy u kotki jest bardziej podłużny, u kocura ujście penisa ma kształt okrągły.

Dlaczego warto adoptować
dorosłego kota...

To tylko niektóre argumenty:

1. Można określić charakter kota: czy jest spokojny czy raczej lubi ruch... czy lubi się przytulać, czy toleruje dzieci, czy lubi się z dziećmi bawić, czy toleruje inne zwierzęta, czy nie boi się psów...
2. Najczęściej jest już wysterylizowana lub wykastrowany...
3. Zazwyczaj jest już zaszczepiony i odporniejszy na większość wirusowych chorób.
4. Wie do czego służy drapak i kuweta.
5. Szczególnie umie się odwdzięczyć za okazane uczucie.
6. Robi mniejsze zamieszanie niż kociak...
7. Wie już wszystko, co szanujący się kot wiedzieć powinien.
8. Doskonale wiadomo, "co z kota wyrośnie?", bo jest już "wyrośnięty"
9. Wie od razu, co to noc, a co dzień.
10. Od razu umie się sam sobą zająć przez kilka godzin.
11. Karma dla "dużych" jest tańsza (to taki argument pół żartem - pół serio).
12. Kiedy wracam z pracy przybiega do drzwi, żeby mnie przywitać.
13. Jest dorosła/y i nie w głowie jej/jemu jakieś nieprzewidywalne wyskoki.
14. Przywiązują się bardzo.
15. Dorosłe koty nie są wcale wiele mniej słodkie i zabawne Choć potrzebują czasu, by to pokazać.
16. Dorosły kot szukający domu to zazwyczaj kot po przejściach, porzucony, uratowany od uśpienia, kot po zmarłym opiekunie, etc.
Biorąc takiego kota często ratujesz mu życie.
17. Te przyjęte w wieku dorosłym jakby bardziej szanują to co otrzymały, niż te, które myślą, że dom po prostu jest i już.
Tekst zaczerpnięto z forum miau.pl

Rośliny szkodliwe i trujące
oraz inne produktu, które mogą zaszkodzić kotu

Poniższa lista zawiera wykaz roślin, które mogą w większym lub mniejszym stopniu zaszkodzić kotu. Jest ona jednak bardzo długa i zawiera bardzo pospolite okazy, dlatego też nie zawsze można ustrzec kota przed kontaktem z nimi. Możemy jednak zredukować możliwość zatrucia do minimum rezygnując z trzymania w domu niektórych ozdobnych roślin, hodowanych zwykle w doniczkach i stanowiących dla kota największą pokusę. Na zatrucie szczególnie narażone są młode i ciekawe wszystkiego co je otacza koty. Inne nie wykazują żadnego zainteresowania roślinami i przez długie lata żyją spokojnie w ogrodach lub mieszkaniach, w których aż roi się od kwiatów i krzewów, z których wiele jest trujących (sama znam takie koty - śpią pod jednym z tych toksycznych żywopłotów i miewają się świetnie). Mimo to polecam tę listę - zwłaszcza zapobiegliwym.

Rośliny okolicznościowe i dekoracyjne

Amaryllis sp.- amarylis, amarylek
Celastrus sp. - dławisz, słodkogorz Chrysanthemum sp. - chryzantema, złocień Colchicum autumnale - zimowit jesienny Euonymus japonicus - trzmielina japońska Euphorbia milii - wilczomlecz
E. pulcherrima - poinsecja
Helleborus niger - ciemiernik
Ilex sp. - ostrokrzew
Phoradendron sp. - jemioła Solanum pseudocapsicum - ozdobna odmiana wiśni

Popularne rośliny domowe

Alocasia sp.
Aloe vera - aloes
Azalea sp. - azalia
Diffenbachia sp. - diffenbachia
Dracaena - dracena, smokowiec
Geranium
Hydragea sp. - hortensja
Hedera helix sp. - bluszcz pospolity (wiele jego odmian)
Ligustrum sp. - liguster
Narcissus sp. - narcyz
Nicotiana sp. - tytoń ozdobny Philodendron sp. - filodendron Rhododendron Ficus sp. - różanecznik, rododendron

Rośliny ogrodowe i dziko rosnące

Abrus precatorius
Actaea spicata - czerniec gronowy Allium sp. - czosnek Parthenocissus quinquefolia - dzikie wino Atropa belladonna - pokrzyk wilcza-jagoda Aconitum sp. - tojad Aesculus hippocastanum - kasztanowiec zwyczajny Arisaema triphyllum - obrazkowiec Awokado Kwiaty cebulkowe takie jak tulipan, hiacynt, irys Buxus sp. - bukszpan Cestrum nocturnum Clematis virginiana - powójnik wirginijski Conium maculatum - szczwół plamisty Convallaria majalis - konwalia majowa Cyclamen sp. - fiołek alpejski, cyklamen Daphne mezereum - wawrzynek wilczełyko Datura sp. - bieluń Delphinium - ostróżka Descurainia pinnata Digitalis purpurea - naparstnica purpurowa Dicentra cucullaria - biskupie serduszka D. spectabilis - ładniszka okazała, dicentra Ipomea purpurea Hydrangea sp. - hortensja Kalmia latifolia - kalmia wielkolistna Laburnum sp. - złotokap Lantana camara Lathyrus sp. - groszek Ligustrum vulgare - ligustr pospolity Liliaceae - liliowate Lobelia sp. - lobelia Lupinus sp. - łubin Solanum lycopersicum - pomidor (tylko część pnąca jest szkodliwa) Melia azedarach Grzyby - wszystkie gatunki mogą stanowić potencjalne zagrożenie Narcissus sp. - narcyz Nerium oleander - oleander Papaver sp. - mak Parthenocissus quinquefolia - winobluszcz pięciolistkowy Physalis sp. - miechunka Phytolacca americana - szkarłatka amerykańska Primula - pierwiosnek Prunus sp. - wiśniowate (wiele odmian, m.in. dzika wiśnia, morela, brzoskwinia...) Ranunculus sp. - jaskier Rheum rhaponticium - rabarbar Ricinus communis - rącznik pospolity Robinia pseudoacaria - robinia akacjowa, grochodrzew Sambucus nigra. - bez (jagoda bzu czarnego) Sanguinaria canadensis Solanaceae - psiankowate (np. ziemniak ale również bieluń) Taxus sp. - cis - cała roslina Triglochin maritimum - świbka morska Rhus toxicodendron L. - czyli sumak jadowity Urtica sp. - pokrzywa Veratum viride - ciemiężyca Wisteria sp. - słodlin, glicyna, wisteria Ziarna jabłek (nasiona)

Inne substancje, których nie należy podawać kotu

mleko (Koty nie mają odpowiednich enzymów, które rozkładają cukier w mleku, czyli laktozę. Przy braku tych enzymów, laktoza pozostaje niestrawiona, fermentuje w jelitach powodując biegunkę. Niektóre zwierzęta tolerują niewielkie ilości mleka, zaś inne żadnego. Jeśli wydaje się, że twój ulubieniec toleruje mleko, możesz mu dawać małe ilości. Lepiej jednak dawać mu specjalne mleko pozbawione laktozy.) czekolada
kawa i ziarenka kawy
herbata
napoje zawierające kofeinę cebula (Cebula może powodować anemię u kotów, psów i innych zwierząt. Działa ona na czerwone ciałka krwi, które stają się sztywne i przestają poprawnie funkcjonować. Zjedzenie większej ilości tego warzywa przez zwierzaka może okazać się bardzo niebezpieczne.) czosnek
kości z ryb, drobiu i mięsa (gotowane kości drobiu są łamliwe i mogą przebić kotu żołądek) ludzkie witaminy zawierające żelazo tłuste sosy sznurek nasączony tłuszczem (po pieczeniu mięsa) spleśniałe i zepsute jedzenie napoje alkoholowe
grzyby
karmy dla psów (Koty, w odróżnieniu od psów, są wyłącznie mięsożerne. Wymagają większego poziomu protein i tłuszczu niż psy, za to niższego poziomu węglowodanów.
Tak więc dając swemu kotu duże ilości psiego jedzenia pozbawiasz go wielu niezbędnych dla organizmu składników.)*** ciasto drożdżowe Białka jajek (Częste dodawanie do kociego jedzenia surowych jajek może spowodować niedobór biotyny. Białko enzym, który powoduje, że biotyna nie jest przyswajana przez organizm. Brak biotyny objawia się problemami skórnymi, wypadaniem sierści, zahamowaniem wzrostu.)***Najlepsze karmy dla kotów to: Hills, Iams, Royal Canin

Niektóre symptomy zatrucia rośliną

Ciągłe wymioty Biegunka
Brak apetytu
Jaśniejszy niż zwykle kolor dziąseł i języka Obrzmiały język Ból brzucha Konwulsje

Co należy robić?

Jeżeli zaobserwujesz u swojego kota jeden lub więcej z wyżej wymienionych objawów, bardzo prawdopodobne będzie, że zjadł on jakąś trującą roślinę. Takie zatrucie jest bardzo niebezpieczne i należy natychmiast szukać pomocy weterynarza. Spróbuj zidentyfikować roślinę, którą zatruł się kot i trzymaj pod ręką jej nazwę, kiedy będziesz dzwonił do lekarza. Ta informacja pozwoli na szybszą diagnozę i szybsze rozpoczęcie właściwego leczenia Twojego kota.
* spp. oznacza "species" - cały gatunek, bez wyszczególnienia odmiany

Wścieklizna
Charakterystyka wirusa wścieklizny
Wścieklizna (lyssa) jest ostrą chorobą wirusową o niemalże światowym zasięgu. Atakuje system nerwowy (mózg i rdzeń kręgowy) ssaków, w tym także ludzi. Wirus obecny jest w płynie rdzeniowym chorych zwierząt, a w końcowym stadium choroby - w ślinie. W przeciwieństwie do innych wirusów, nigdy nie pojawia się w krwi, moczu czy stolcu (a w każdym razie nie jest to udokumentowane). Nie leczona, wścieklizna prawie zawsze prowadzi do śmierci. Teoretycznie wszystkie ssaki mogą zachorować i stać się roznosicielami choroby, najczęściej są to jednak nietoperze, lisy i inne zwierzęta leśne, a także psy i koty. Ptaki, gady i ryby nie chorują na wściekliznę.
W jaki sposób dochodzi do zakażenia?
Ponieważ wirus powodujący wściekliznę znajduje się w ślinie, najczęściej do zakażenia dochodzi wskutek ugryzienia przez zainfekowane zwierzę, a także poprzez kontakt z jego śliną, gdy kontakt ten następuje w miejscu skaleczenia, zadrapania lub jeśli ślina chorego zwierzęcia dostanie się do naturalnych otworów ludzkiego ciała np. do nosa lub oczu. Zadrapanie przez zwierzę również może być przyczyną zakażenia, jeśli wcześniej lizało ono swoje łapy, nie jest to jednak całkowicie udowodnione. Wirus wścieklizny przechodzi ze śliny wściekłego zwierzęcia do mięśni jego ofiary. Poprzez tkankę nerwową wędruje do mózgu, gdzie rozmnaża się, a następnie tą samą drogą (tkanka nerwowa) przedostaje się do śliny, gdzie gotów jest ponownie zarażać.
Co robić, aby uchronić się przed zakażeniem?
Aby ograniczyć ryzyko zakażenia, należy przestrzegać kilku prostych zasad:

Dzikie zwierzęta obserwować wyłącznie z oddali
Nie karmić obcych zwierząt
Nie głaskać ich i nie dotykać, bez względu na to, jak bardzo wydają się nam przyjazne
Regularnie szczepić zwierzęta domowe
Nie pozwalać psom i kotom biegać samotnie
Jeżeli zwierzę domowe wróci do domu pogryzione (zakrwawione), natychmiast udać się do weterynarza
Nie pozostawiać psa uwiązanego na podwórzu - jeśli zaatakuje go chore zwierzę, nie będzie mógł uciec
Unikać dziwnie zachowujących się zwierząt - zarówno domowych, jak i dzikich. Ponieważ jednak wścieklizna może być zaraźliwa, zanim jeszcze wystąpią jakiekolwiek objawy, najlepiej w ogóle unikać kontaktów ze zwierzętami - zarówno dzikimi, jak i samotnie wałęsającymi się psami i kotami.
Nie próbować chwytać na własną rękę podejrzanie wyglądających zwierząt. Jeżeli podejrzewamy, że zwierzę może być wściekłe - powiadamiamy odpowiednie instytucje
Nauczyć dzieci, aby przestrzegały tych zasad

Objawy wścieklizny u zwierząt.
Istnieją dwie formy wścieklizny:" agresywna" i "spokojna". Odmiana agresywna zwykła atakuje mózg i powoduje takie objawy, jak:

Podniecenie, niepokój
Agresywne zachowanie (zwierzęta domowe wykazują wyraźny wzrost agresywności - najpierw w stosunku do obcych, następnie do wszystkich - nie rozpoznają domowników)
"Dzikie" spojrzenie
Zwierzę może gryźć prawdziwe lub wyimaginowane obiekty, a także samo siebie
Brak wrażliwości na ból

Wścieklizna "spokojna" zwykle atakuje rdzeń kręgowy i powoduje takie objawy, jak:

Chwiejny krok, brak koordynacji ruchowej
Niemożność uniesienia głowy i / lub wydania dźwięku, ponieważ szyja i mięśnie gardła są sparaliżowane
Wrażenie duszenia się
Dzikie zwierzęta wydają się przyjazne, uległe, oswojone
Dzikie zwierzęta prowadzące nocny tryb życia, widywane są w dzień

Objawy wścieklizny u ludzi
Szacuje się, że każdego roku z powodu wścieklizny umiera na świecie 40 000 - 100 000 osób, z czego większość w krajach subtropikalnych i tropikalnych. W krajach wysoko rozwiniętych przypadki te są sporadyczne, np. w USA w 1990 roku z powodu wścieklizny zmarła jedna osoba, w 1991 dwie, w1992 jedna, w1993 trzy, w 1994 sześć i cztery osoby w 1995. Jak dotąd nie istnieją żadne testy, które mogłyby wykryć w organizmie człowieka obecność wirusa tuż po jego wniknięciu. Kiedy jednak pojawią się pierwsze objawy choroby, jest już za późno na leczenie. Można jedynie łagodzić cierpienie chorego. Do objawów wścieklizny u ludzi należą:

Pieczenie lub swędzenie w miejscu ukąszenia
Gorączka
Silny ból głowy
Brak apetytu
Nadpobudliwość, nerwowość
Wodowstręt spowodowany trudnościami z przełykaniem
Konwulsje i halucynacje
Dezorientacja
Paraliż

Okres wylęgania
Okres wylęgania wścieklizny, czyli czas od momentu wniknięcia wirusa do zdrowego organizmu do pojawienia się pierwszych symptomów choroby waha się od kilku dni do kilku miesięcy, w przypadku ludzi nawet do roku, najczęściej jednak jest to 20 - 60 dni. Długość okresu wylęgania zależy od miejsca wniknięcia wirusa (zw. ugryzienia) oraz jego dawki.
Co robić w przypadku pogryzienia lub innego bliskiego kontaktu ze zwierzęciem podejrzanym o wściekliznę?

Dokładnie umyć wodą i mydłem zranione miejsce
Oczyścić ranę pozwalając, aby krwawiła
Jak najszybciej wezwać lekarza a następnie dokładnie przestrzegać jego zaleceń
Złapanie i przebadanie zwierzęcia na obecność wścieklizny ułatwia odpowiednim instytucjom medycznym zapewnienie właściwego leczenia osobom, które zostały przez to zwierzę narażone na zetknięcie z wirusem. Jednak nie należy próbować łapać dzikiego zwierzęcia na własną rękę.

Szczepienia przeciw wściekliźnie
W 1885 roku Louis Pasteur stworzył pierwszą szczepionkę przeciw wściekliźnie, używając do tego celu żywych wirusów tej choroby. Wczesne szczepionki Pasteura mogły powodować bardzo poważne, niekiedy nawet śmiertelne reakcje, ale był to początek drogi do stworzenia dzisiejszych efektywnych i bezpiecznych szczepionek. Ich działanie polega na stymulowaniu systemu odpornościowego do wytwarzania przeciwciał, które zneutralizują działanie wirusa, zanim wywoła on chorobę. W przeciwieństwie do większości szczepionek, które stosuje się przed dojściem do zakażenia, szczepionka przeciw wściekliźnie jest zazwyczaj podawana już po kontakcie z wirusem. Istnieją również szczepionki podawane profilaktycznie (przed zetknięciem się z wirusem). Przeznaczone są one dla ludzi, którzy ze względu na swoje zajęcie są, w większym stopniu niż inni, narażeni na zetknięcie z chorymi zwierzętami (weterynarze, strażnicy leśni, speleolodzy etc.). Baz względu jednak na to czy szczepionka zostanie podana przed wniknięciem wirusa do organizmu czy tuż po, w chwili obecnej jest to jedyny sposób, aby obronić się przed chorobą.

Do czego kotu potrzebne są wąsy?

Rasy Kotów

Wybierz rasę, która Cię interesuje - w opisach znajduje się historia rasy, charakterystyka wygląd i usposobienie) oraz sposoby pielęgnacji. Ponadto na każdej stronie znajdziesz zdjęcie lub zdjęcia przedstawicieli danej rasy.

Kolorpoint (Colorpoint)

Maine Coon

Manx

Norweski leśny

Ocicat

Orientalny

Perski

Ragdoll

Sfinks

Kocie Rekordy

Najstarszy kot, o którym wiadomo, odszedł z tego świata w roku 1939 w wieku 36 lat (średnia długość życia kota wynosi 17 lat). Nazywał się Puss i należał do niejakiej pani Holway z hrabstwa Devon w Wielkiej Brytanii.

Największym kotem domowymbył Himmy należący do mieszkańca Queensland w Australii - Thomasa Vyse'a. Himmy pod koniec swego życia (w 1986 roku) osiągnął wagę 21,3 kg. Jego wysokość w kłębie wynosiła 38 cm., a długość prawie metr.

Najmniejszy kot domowy nazywa się Tinker Toy i jest własnością państwa Taylorville z Illinois (USA). Należy on do rasy kotów himalajskich. Jego wysokość wynosi 7 cm, a długość 19 cm.

Największej ilości potomstwa doczekała się kotka o imieniu Dusty z Bonham w Teksasie (USA). W ciągu 17 lat swojego życia (do roku 1952) urodziła 420 kociąt.

Najstarszą kocią mamą była Kitty należąca do Johna Johnstone'a z Wielkiej Brytanii. Swoje ostatnie kocięta urodziła w 1987 roku w wieku 30 lat. W sumie w ciągu całego swojego 32-letniego życia urodziła ona 218 kociąt.

Największy koci miot liczył 19 kociaków. Rekord ten został zanotowany w 1970 roku i należy do kotki syjamskiej, będącej własnością V. Gane'a z Church Westcote w Wielkiej Brytanii.

Najlepszą "łapaczką myszy" była kotka należąca do gorzelni Glenturret Distillery Ltd. w Crief, w Wielkiej Brytanii. Kiedy umarła w roku 1987 w wieku 24 lat, suma upolowanych przez nią myszy wynosiła 28 899. Daje to średnią trzech upolowanych myszy dziennie.

Informacje o kotach

Koty w literaturze, malarstwie i muzyce

Gyorgy Balint "Z pamiętnika kota":Gyorgy Balint "Z pamiętnika kota":
"Nieprawda, że nie lubię domowników. Ja także potrafię kochać jak każde inne żywe stworzenie, ale nie bezkrytycznie. Kocham tylko tego, kto na to zasługuje. Uczuć swoich nie wyrażam w sposób głośny i teatralny. Kto nie rozumie cichego mruczenia, ten nie jest godny, by inteligentne, rozumne i obdarzone dobrym smakiem zwierzęta przywiązywały się do niego. Kto nie potrafi w milczeniu siedzieć długo w jednym miejscu, ten nie jest wart mojego towarzystwa. Kto zawsze potrzebuje brawurowych pokazów, kto nie zadowala się prostym pięknem naturalnych ruchów, ten nigdy nie może zdobyć sympatii kota. Kto żąda ciągle czegoś nowego, kto ugania się za zmiennością, za emocją, kto nie lubi spokoju, równowagi, stałości, komu wydaje się, że prawo egzystencji trzeba zawsze udokumentować czynami, kto nie widzi piękna w zadumie, ten nigdy nie będzie miał wiernego kota. Kto goni za pozornymi radościami życia do tego kot odwróci się plecami. Człowiek, którego kochają koty, nie może być człowiekiem bezwartościowym."
"Nieprawda, że nie lubię domowników. Ja także potrafię kochać jak każde inne żywe stworzenie, ale nie bezkrytycznie. Kocham tylko tego, kto na to zasługuje. Uczuć swoich nie wyrażam w sposób głośny i teatralny. Kto nie rozumie cichego mruczenia, ten nie jest godny, by inteligentne, rozumne i obdarzone dobrym smakiem zwierzęta przywiązywały się do niego. Kto nie potrafi w milczeniu siedzieć długo w jednym miejscu, ten nie jest wart mojego towarzystwa. Kto zawsze potrzebuje brawurowych pokazów, kto nie zadowala się prostym pięknem naturalnych ruchów, ten nigdy nie może zdobyć sympatii kota. Kto żąda ciągle czegoś nowego, kto ugania się za zmiennością, za emocją, kto nie lubi spokoju, równowagi, stałości, komu wydaje się, że prawo egzystencji trzeba zawsze udokumentować czynami, kto nie widzi piękna w zadumie, ten nigdy nie będzie miał wiernego kota. Kto goni za pozornymi radościami życia do tego kot odwróci się plecami. Człowiek, którego kochają koty, nie może być człowiekiem bezwartościowym."

Miłośnikami kotów byli i są nie tylko zwykli śmiertelnicy, ale także ludzie sławni: artyści, politycy, uczeni etc... Ich listę rozpoczyna prorok Mahomet, a za nim postępują papież Grzegorz Wielki, kardynał Armand Jean Richelieu, Piotr Wielki, George Washington, Abraham Lincoln, Włodzimierz Iljicz Lenin, Theodore Roosevelt, królowa Wiktoria, kompozytorzy Maurice Ravel, Jules Massenet i Wolfgang Amadeus Mozart, uczeni tacy jak Isaak Newton i Maria Skłodowska Curie. Z kotami nie rozstawali się Honore Balzak, Wiktor Hugo, Aleksander Dumas (syn), Mark Twain, Ernest Hemingway, T.S.Elliot, Karol Capek, Colette, Melchior Wańkowicz. I tak można by wymieniać bez końca.

Legenda głosi, że prorok Mahomet nakazał obciąć kawałek swej szaty, aby nie obudzić smacznie na niej śpiącej kotki Muezzi. Dlatego też nazwano Mahometa ojcem kotów. Legenda zresztą przypisała prorokowi pewną zasługę wobec całego kociego rodu. Położywszy trzykrotnie rękę na głowie swej ulubienicy obdarzył rzekomo ją i wszystkie koty zdolnością spadania na cztery łapy z każdej wysokości. Religia mahometańska do dziś nakazuje karmić swym wiernym przynajmniej jednego bezdomnego kota.

Dla pisarzy i malarzy koty często były natchnieniem w pracy twórczej. Często opisywali je w swoich książkach, poematach i wierszach, uwieczniali na płótnie i w rzeźbie. Włoski poeta Dante Alighieri miał parę kotów perskich, które na rozkaz potrafiły przewracać karty księgi i przynosiły swemu panu do rąk drobne przedmioty. Francesco Petrarka swego ulubionego kota, o którym mówił jako o jedynym przyjacielu, zabalsamował po śmierci. Kiedy kilka wieków później August Platen-Hallermunde zobaczył zabalsamowane kocie zwłoki, napisał taki epigram: "Bądź błogosławiona mała mumio, której powierzono nieśmiertelną rolę strzeżenia nieśmiertelnego człowieka przed myszami." Tomasz Gray po tragicznej śmierci kotki Seliny, należącej do jego przyjaciela Walpone, napisał elegię pt. "Na śmierć kochanej kotki, która utonęła w basenie". Fracois Rene Chateaubriand otrzymał od papieża Leona XII kota o imieniu Micetto wraz z nakazem przestrzegania piątkowego postu w karmieniu zwierzęcia. Armand Jean Richelieu nie zaczynał pracy, jeśli nie towarzyszył mu któryś z ulubionych kotów. W pracy twórczej koty towarzyszyły również Abrahamowi Lincolnowi i Marcinowi Lutrowi.

Na temat kota w literaturze można by napisać wiele tomów. Zwierze to jest mocno związane z człowiekiem i jego twórczością. Już w dzieciństwie poznajemy pierwszego niezwykłego kota w bajce "Kot w butach", inny sławny kot pojawia się w "Alicji w krainie czarów". Kota spotykamy także w "Zemście" Aleksandra Fredry i "Myszeidzie" Ignacego Krasickiego. Powiedzenie z bajki Rudyarda Kiplinga "kot chodzący własnymi drogami" stało się popularne we wszystkich krajach. Colette napisała piękną powieść "Kotka" i opowiadanie "Kicia", które są dowodem jej wielkiej sympatii do tych zwierząt.
Kot jest częstym motywem w sztukach plastycznych, zwłaszcza w malarstwie. Kota uwiecznili tacy malarze jak Auguste Renoir - "Chłopiec z kotem", Juliusz Kerner - "Kocia idylla", Alexander Hamilton - "Koty kradnące dziczyznę", Gustaw Dore - "Kot w butach", Francisco Goya - "Trzy koty czychające na ptaka" i wielu, wielu innych. Kota namalować w ruchu jest bardzo trudno, ponieważ szybko się porusza. Prawdopodobnie dlatego wizerunki najczęściej przedstawiają koty śpiące. Często też przedstawiane są na portretach w towarzystwie ludzi.

Także kompozytorzy czerpią natchnienie z towarzystwa kotów. Przykładem może tu być duet "Miau" Gioacchino Rossiniego lub bajka muzyczna "Piotruś i wilk" Siergieja Prokofiewa. Musical "Cats" Andrew Lloyda Webbera był najdłużej wystawianym przedstawieniem na londyńskim West Endzie.

Niestety, obok wielkich miłośników kotów istnieli i istnieją zagorzali ich wrogowie. Wśród nich znaleźli się m.in. Napoleon Bonaparte, Juliusz Cezar, Benito Mussolini i Adolf Hitler.

Informacje o kotach

Dzieciństwo kotów

Ciepło, bezpieczeństwo i zapach gniazda to pierwsze doznania nowo narodzonego kociaka. Jest on jeszcze ślepy i słabo słyszy, ale rozwinięty już zmysł dotyku pozwala mu czuć bliskość matki i rodzeństwa. Zmysł ten działa jak termoregulator - ważny jest do utrzymania się przy życiu istoty, która nie potrafi jeszcze sama regulować temperatury ciała. Kociaki instynktownie pełzną na chwiejnych nogach prosto w kierunku ciepła. Już od pierwszego dnia kociak odróżnia matkę i rodzeństwo od innych kotów. Jego głos jest jeszcze słaby, a miauczenie brzmi cienko i cicho, mimo to wyostrzony słuch matki odbiera je natychmiast. Przez pierwsze osiem dni kocica prawie nie opuszcza młodych spędzając na ich karmieniu około 70% czasu. Jeżeli oddali się od gniazda, to wraca zaraz po usłyszeniu pisku. Jest gotowa bronić miotu do upadłego. Nie kapituluje nawet przed silniejszymi i zawsze staje do walki. Jej instynkt ucieczki jest przez około ośmiu tygodni po porodzie zablokowany. Normalna masa kociego noworodka wynosi około 100 g., nie są też rzadkością kocięta ważące 70 g. Potomstwo dużych, ciężkich ras miewa do 150g.
Po około 25 godzinach po porodzie kocięta zaczynają już mruczeć, a od piątego dnia nastawiają uszy na nieznane dźwięki. Wrodzony instynkt łowiecki nakazuje im koncentrować uwagę szczególnie na odgłosach skrobania. Najważniejszy zmysł kota, czyli wzrok, uaktywnia się najpóźniej. Około tygodnia po porodzie otwierają się oczy, które jednak niewiele jeszcze potrafią zarejestrować. (Oczy wszystkich kotów są po urodzeniu zawsze niebieskie - bez względu na rasę.) Dopiero miesięczny kociak widzi wyraźnie, a całkowicie rozwinięty wzrok mają koty odłączające się od matki.
Wzrok w pierwszych tygodniach życia nie jest kociętom bardzo potrzebny, ponieważ ich głównym zajęciem jest spanie i picie mleka. Matka zachęca młode do ssania i po każdym posiłku masuje im językiem brzuszki aby pobudzić trawienie. Wraz z mlekiem kocięta otrzymują nie tylko wszystkie niezbędne substancje odżywcze, ale również przeciwciała chorób, z którymi zetknęła się matka - ta naturalna szczepionka uodparnia kocięta na najczęściej występujące infekcje.
Na początku trzeciego tygodnia życia kocięta stają się aktywniejsze. Potrafią już odróżniać dźwięki i rozpoznawać kierunek, skąd pochodzą sygnały akustyczne. Ich głos staje się silniejszy i bardziej urozmaicony: wydają pełne zadowolenia mruczenie, proszące miauczenie, a nawet agresywne piski w stosunku do rodzeństwa. Bezpiecznie czują się w gnieździe, w towarzystwie matki, rodzeństwa lub innych znanych sobie zwierząt a także ludzi. Kociaki usiłują się zbliżyć do wybranej postaci, którą rozpoznają po kształtach. Zwykle jednak nie zauważają stojących na drodze przeszkód i często się potykają. W tym czasie matka zaczyna okazywać pierwsze objawy wyczerpania. Co jakiś czas oddala się od gniazda na kilka minut, aby w spokoju umyć się i odpocząć. Nie traci jednak czujności i najmniejszy alarm powoduje jej natychmiastowy powrót do gniazda. Jeżeli ktoś obcy zbliża się do gniazda, młode rozpoznają go już po zapachu i fukają. Kiedy pozostają same i czują się zagrożone, odważnie gryzą obcego swoimi igiełkowatymi zębami. Matka w dalszym ciągu dba o funkcjonowanie trawienia kociąt, ale nie musi już zachęcać ich do ssania - pobudza je do tego głód. Masują one łapami brzuch samicy w rytmie oddychania lub uderzeń serca, co powoduje napływ mleka.
Aby z maluchów wyrosły w przyszłości zwierzęta przyjazne człowiekowi, trzeba codziennie każdego kociaka brać na kilka minut do rąk, mówić do niego ciepłym głosem i głaskać. Koty, które doświadczyły takiego traktowania ze strony człowieka, później łatwiej się do niego przywiązują i są bardziej przymilne niż inne koty. Od trzeciego tygodnia życia, kiedy młode zaczynają chodzić, należy je dużo głaskać i bawić się z nimi. Trzeba też zapoznawać kocięta z innymi ludźmi oraz z innymi zwierzętami domowymi. Powinno się przy tym dbać o to, aby doświadczenia te nie były w żadnym wypadku przykre.
Drugi i trzeci miesiąc życia to dla wszystkich kociąt etap nauki. Dużo mniej śpią, za to uczą się tego, co w późniejszym okresie jest im konieczne do przeżycia. Większość lekcji odbywa się podczas zabawy. Ćwiczą podkradanie się, przyczajanie, robienie kociego grzbietu, skoki, gonitwy, ucieczki. Siostry i bracia w zabawie muszą być na zmianę ofiarami i myśliwymi. Podczas wspinaczki i balansowania kociaki trenują mięśnie oraz zmysł równowagi. Kocięta jeszcze są pod opieką matki i mogą korzystać z jej mleka, ale głównie posilają się tym co upoluje kocica ( w przypadku kotów żyjących dziko), lub co przyniesie im człowiek. Kotka ma coraz mniej cierpliwości dla młodych i coraz częściej odpędza je od siebie. Mimo to jest zawsze gotowa do ich obrony i zasłania kocięta ciałem, gdy zagraża im niebezpieczeństwo. Kocica jest dla młodych wzorem zachowania. Naśladują jej zachowania takie jak przeciąganie się i ostrzenie pazurów. Dowiadują się od niej, kto wróg, a kto przyjaciel, które pożywienie jest trujące, a które smaczne. Po dwunastu tygodniach od porodu kotka prawie ignoruje swoje młode. Gryzieniem i parskaniem trzyma je z dala od siebie. Są one już zdolne do samodzielnego życia. W przypadku kotów trzymanych w domu idealną porą na oddzielenie kociąt od matki jest okres między 12 a 14 tygodniem życia. Do tego czasu kocięta nauczą się wszystkich potrzebnych im do życia zachowań.
Po oddzieleniu się od matki zaznaczają się wyraźne różnice w zachowaniu kocurów i kotek. W koloniach dziko żyjących kotów kocurki nie są tolerowane i szybciej opuszczają kolonię, niż samice. Poszukują one nie zajętych jeszcze rewirów (terytorium) lub próbują przejąć terytoria innych kocurów. Kotki zwykle dłużej pozostają w kolonii, a nawet służą za piastunki następnym pokoleniom. Między 7 a 9 miesiącem życia są już dojrzałe płciowo i mogą same zostać matkami.

Fakty i mity

Kot zawsze spada na cztery łapy.

Kot powinien codziennie pić mleko.

Czy te dwa powszechnie znane i często powtarzane stwierdzenia są prawdziwe? Właściwa odpowiedź na to pytanie brzmi NIE.
Oto najczęściej powtarzane mity na temat kotów.
Mit: Kot zawsze spada na cztery łapy.
Fakt: O ile koty instynktownie spadają nogami w dół i mogą przetrwać upadek z dużej wysokości, może się również zdarzyć, że w wyniku takiego "lotu" kot połamie sobie kości. Odpowiednie zabezpieczenie balkonu i okna może zapobiec nieszczęśliwym upadkom.
Mit: Kot powinien codziennie pić mleko.
Fakt: Koty zazwyczaj lubią mleko ale go nie potrzebują, jeżeli są właściwie odżywiane. Niektóre koty mogą nawet nabawić się biegunki, jeżeli wypiją go zbyt dużo. Jeżeli zamierzamy w ogóle podawać kotu mleko - to tylko w małych ilościach i niezbyt często.
Mit: Kastrowane koty automatycznie przybierają na wadze.
Fakt: Podobnie jak ludzie, koty tyją, gdy za dużo jedzą i nie zażywają ruchu. Jeżeli kot zostanie wykastrowany w chwili, gdy jego zapotrzebowanie energetyczne ze względu na rozwój jest jeszcze dosyć duże, isntieje niebezpieczeństwo, że pozostanie przy swoich zwyczajach żywieniowych i szybko utyje. Właściciele kotów przede wszystkim nie powinni przekarmiać swoich pupilków.
Mit: Koty nie chorują na wściekliznę.
Fakt: Wszystkie ssaki, włączając w to koty, mogą chorować na wściekliznę. Podobnie jak psy, koty należy regularnie szczepić przeciw tej chorobie.
Mit: Koty trzymane w domu nie mogą się niczym zarazić.
Fakt: Pomimo przebywania w zamkniętych pomieszczeniach, koty są wciąż narażone na kontakt z zarazkami przenoszonymi drogą powietrzną lub przyniesionymi przez ich właściciela na obuwiu lub ubraniu. Nawet najbardziej "domowe" koty czasem opuszczają swoje siedziby i są wówczas narażone na styczność z różnymi chorobami i pasożytami poprzez kontakt z odchodami innych zwierząt.
Mit: Koty zarażają się tasiemcem poprzez zjedzenie zepsutego pożywienia.
Fakt: Zwierzęta domowe zarażają się tasiemcem poprzez połykanie pcheł, noszących w sobie tego pasożyta. Koty mogą się też zarazić zjadając zainfekowane myszy lub inne drobne zwierzęta.
Mit: Dodawanie czosnku do karmy kotów pomaga w zwalczaniu pasożytów przewodu pokarmowego.
Fakt: Czosnek może poprawić walory smakowe kociego jedzenia, ale nie ma żadnego wpływu na robaki żyjące w jego przewodzie pokarmowym. Najskuteczniejszą metodą jest uczciwe leczenie za pomocą środków przepisanych przez weterynarza.
Mit: Kobiety w ciąży nie powinny trzymać kotów.
Fakt: Niektóre koty mogą być zarażone toksoplazmozą, która może mieć zły wpływ na rozwój płodu w łonie matki. Ginekolodzy ciągle jeszcze zalecają przyszłym matkom pozbycie się kota, jednak nie jest to konieczne, ponieważ pierwotniaki rozwijają się tylko w kale kota. Ciężarna kobieta może się nimi zarazić bezpośrednio lub pośrednio, np. kiedy przetrze usta ręką, którą uprzednio usuwała kocie odchody z kuwety. W zupełności wystarczy aby przyszła matka unikała kontaktu z kocią "ubikacją" i scedowała obowiązek jej czyszczenia na innego z domowników.
Mit: Zmysł równowagi kota jest ulokowany w jego wąsach.
Fakt: Kot używa wąsów jako "czujników" do badania otoczenia, a nie do zachowywania równowagi.
Mit: Zwierzęta leczą swoje rany liżąc je.
Fakt: W rzeczywistości lizanie może tylko spowolnić proces gojenia i spowodować większe uszkodzenie rany.
Mit: Każda kotka przynajmniej raz w życiu powinna mieć młode.
Fakt: To całkowicie wyssane z palca przekonanie spowodowało już w kocim istnieniu nieskończenie wiele cierpień. Olbrzymie masy włóczących się kotów, wyrzucone, utopione lub otrute kociaki oraz wiecznie przepełnione schroniska dla zwierząt to skutki braku kontroli nad rozmnażaniem się kotów. Poza tym ciąża u kotki może być czynnikiem, który ujawni ukryte dotąd choroby. Nie istnieją żadne medyczne przesłanki ku temu, aby kotka rodziła "dla zdrowia".

Dosyć szczotkowania?

Jako kot perski szynszylowaty zawsze miał wszelkie zadatki na urwisa. Ale właścicielka, Agata Wierch, dostrzegła w nim potwora, dopiero gdy próbowała regularnie go czesać i szczotkować.

Gdy zaczyna się szczotkowanie, Maurycy, wysterylizowany kot, rusza prosto w stronę jakiegokolwiek otwartego okna bądź drzwi, zaczyna syczeć i pluć, aż właścicielka ma dość. Następny krok to wycieczka do weterynarza w celu wyczesania kota pod działaniem środków uspokajających.

Problem jest tym poważniejszy, że koty szynszylowate wymagają przynajmniej raz dziennie czesania lub szczotkowania – a częściej jeśli wychodzi na zewnątrz, ponieważ sam nie jest w stanie utrzymać swojego futerka w czystości, bez pasożytów i supełków we wszystkich zakamarkach.

Czy wszystkie koty mają ten problem?
Koty krótkowłose dają sobie z tym radę znacznie lepiej, częściowo z powodu ich słynnego szorstkiego języka ze specjalnymi brodawkami, które rozwinęły się by pomóc kotom w utrzymaniu czystości.

Dla ras długowłosych, jednakże, higiena osobista jest większym wyzwaniem, zwłaszcza podczas brzydkiej pogody, kiedy zapuszczają swoje zimowe futerko.

Czy istnieje sekret udanej pielęgnacji futerka?
Tajemnica udanej pielęgnacji futerka leży we wdrażaniu do tych czynności kota od bardzo młodego wieku, oraz poszukiwaniu sposobów uczynienia z nich przyjemnego doświadczenia przy pomocy smakowitych kąsków i pochwał.

Jeśli futerko kota szynszylowatego nie było czesane przez kilka miesięcy, nawet kilka pociągnięć grzebieniem i szczotką jest sygnałem, że zapowiada się coś nieprzyjemnego i bolesnego, nawet gdy przeważnie sam zabieg ich nie boli. Jeśli już kot zdenerwował się na sam widok szczotki i grzebienia – lub po kilku delikatnych pociągnięciach nimi – jest już w praktyce za późno na wdrożenie go do tego zabiegu pielęgnacyjnego. Pocieszające jest, że wiele kotów długowłosych toleruje zabiegi pielęgnacyjne, które wykonują im inni ludzie, a nie ich właściciele i z chęcią chodzą do profesjonalnych kocich fryzjerów, co może okazać się tańszą opcją – szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę nasze nadszarpnięte zdrowie psychiczne.

Czasami jest tylko jedno wyjście.
Jeśli fryzjer nie rozwiązuje naszego problemu, sierść powinna zostać obcięta i wyszczotkowana przez weterynarza (pod działaniem środków uspokajających), a ty możesz zapomnieć o grzebieniu i szczotce. Kiedy zwierzak jest z powrotem w domu i uspokoi się po zabiegu, staraj się przyzwyczaić go do codziennego delikatnego głaskania, jak najczęstszego i na całej powierzchni, przy pomocy specjalnej gumowej rękawicy z gumowymi wypustkami na części obejmującej dłoń.

Rękawice takie są dostępne w większości sklepów zoologicznych i często stanowią wygodniejszą alternatywę w pielęgnacji wrażliwszych kotów. Jeśli rozpoczniemy zabiegi przy jej pomocy zanim na ostrzyżonym futerku pojawią się supełki, jest większe prawdopodobieństwo, że potraktuje je jako część przyjacielskich zabaw i czułości, a nie jak wywołującą nieprzyjemne skojarzenia próbę dobrania się do jego sierści.

Bodźce w postaci szczotki i grzebienia, wywołujące u kota strach, znikną z waszych wzajemnych kontaktów i do czasu, kiedy futerko odrośnie kot powinien się przyzwyczaić do waszych kontaktów. Wypustki na gumowej rękawicy nie tylko pomagają układać sierść, ale także usuwają martwe włosy.

Jeśli, pomimo regularnych zabiegów, w sierści Twojego kota pojawiają się kołtunki, nie próbuj usuwać ich szczotką. Możesz natomiast ostrożnie je wyciąć przy pomocy nożyczek o zaokrąglonych końcach, jako sposób postępowania inny niż normalne pieszczoty czy zabiegi przy pomocy rękawicy.

Dobrze nakarm swojego kota, usiądźcie się w ciepłym miejscu i poczekaj aż kotek się zdrzemnie. Wtedy pogłaszcz go delikatnie, ułóż go w odpowiedniej pozycji i zręcznie odetnij kłopotliwy kołtunek zanim kot zorientuje się, co jest grane.

Potem powróć do głaskania kotka aż ponownie uśnie. Może on wyglądać dziwacznie z brakującą kępką futra, ale jeśli nie zwracasz na to uwagi, nie ma to dla niego znaczenia. Taki zabieg, przy odrobinie szczęścia, oszczędzi mu kolejnych interwencji weterynarza (pod działaniem środków uspokajających) i walk, jego futerko będzie zadbane, a on sam zadowolony.

Rady, dzięki którym kot będzie żył długo

Wykrywaj problemy i zapobiegaj im dzięki comiesięcznemu domowemu badaniu.
Pomiędzy wizytami u weterynarza musisz stać się jego oczami i uszami. Złożone z pięciu punktów domowe badanie, wykonywane co miesiąc, pozwoli wykryć wszelkie oznaki słabszego zdrowia u naszego kota. Jeżeli stwierdzimy jakiś problem, możemy skontaktować się z weterynarzem i rozpocząć leczenie, zanim problem ten przerodzi się w coś niebezpiecznego.

1. Kontrola wagi ciała
Należy ważyć kota regularnie. Zmiany w wadze ciała naszego pupila można zaobserwować patrząc na kota z góry i sprawdzając, czy ma on delikatne wcięcie na “talię” za żebrami. Jeżeli położymy obie dłonie na kocich żebrach i możemy je wyczuć pod palcami, oznacz to, że nasz pupil ma prawidłową wagę, nie powinny one jednak wystawać.

Sprawdź, czy kot nie ma wałków tłuszczu w okolicach pachwin, pomiędzy tylną łapą a brzuchem. Porozmawiaj z weterynarzem o diecie, jeżeli twój pupil ma nadwagę. Należy wtedy ograniczyć wszelkie smakołyki i przekąski ze stołu i podzielić dzienną porcję karmy na dwie do czterech małych porcji. Należy również zapewnić kotu trochę ćwiczeń fizycznych, rozpoczynając od mało wymagających ćwiczeń, stopniowo zwiększając ich intensywność i długość.

Jeżeli wydaje Ci się, że twój kot niespodziewanie stracił na wadze, należy udać się z nim do weterynarza, aby go zbadał.

2. Kontrola sierści i skóry
Sierść kota powinna być jednakowo gładka od głowy do ogona. Należy rozdzielić sierść w okolicach głowy i wzdłuż kręgosłupa, szukając złuszczającej się skóry, łupieżu lub ranek. Trzeba również sprawdzić czy kot nie ma pcheł, ich obecność sygnalizują czarne łuski lub plamki przy podstawie ogona i w okolicach krzyża i na brzuchu. Pchły można usunąć przy pomocy szamponów, sprajów, środków stosowanych punktowo i zasypek.

Jeżeli twój kot ma matową sierść, może to oznaczać niedobory składników pokarmowych lub chorobę, należy zawsze porozmawiać z weterynarzem o zauważonych objawach.

3. Kontrola oczu i uszu
Delikatnie odsuń kotu dolną powiekę – kolor skóry pod spodem powinien być różowy. Białka oczu u zdrowego kota powinny być błyszczące, bez śladu zaczerwienień. Należy sprawdzić, czy rozmiar źrenic jest normalny i czy reagują one na zmiany oświetlenia. Zwróć uwagę na zabarwioną lub zbyt obfitą wydzielinę z oczu, co może być oznaką infekcji.

Uszy kota powinny być czyste i mieć różowy kolor, ale nie jasno różowy. W uszach nie mogą znajdować się żadne resztki, nie powinny one także wydzielać intensywnego zapachu. Należy sprawdzić woskowinę, zwłaszcza gdy ma ona ciemny kolor, co może oznaczać obecność roztoczy lub infekcję. Należy pokazać kota weterynarzowi, gdy tylko stwierdzimy jakiekolwiek problemy z jego oczami lub uszami.

4. Kontrola zębów i dziąseł
Należy podnieść wargi kota tak, aby odsłonić dziąsła i nacisnąć palcem dziąsła przy górnych zębach. Gdy zabierzemy palec, biały ślad w miejscu, gdzie nacisnęliśmy, powinien szybko zamienić się z powrotem na różowy. Potem należy otworzyć kotu pyszczek i sprawdzić wszystkie zęby. Sprawdzamy, czy nie tworzy się kamień, jest on koloru od żółtego do ciemno brązowego. Kamień może prowadzić do chorób zębów. Kamień powinien być usuwany przez weterynarza.

Aby zapobiegać powstawaniu kamienia należy regularnie czyścic kotu zęby u weterynarza i stosować specjalne pasty do zębów i szczoteczki dla zwierząt. Można również dawać kotu smakołyki do przeżuwania, które eliminują tę przypadłość.

5. Kontrola miejscowa
Należy sprawdzać nienormalne guzy lub grudki, pojawiające się na skórze kota. Trzeba umieść obie dłonie na głowie kota i przesunąć je w dół, w kierunku podbródka, potem za przednimi łapkami, pod barkami w dół pleców, ponad biodrami oraz w dół tylnych łapek. Trzeba również sprawdzić pazurki i poduszki na łapkach, czy nie ma tam jakiś ranek. Wszelkie zauważone zmiany trzeba zgłosić weterynarzowi.

Trzeba dowiedzieć się, co jest normalne dla danego kota i jego rasy tak, aby można było zidentyfikować wszelkie nieprawidłowości podczas comiesięcznych badań. Zawsze można poprosić o pomoc i poradę u weterynarza.

Żródło: Waltham Centre for Pet Nutrition (WCPN), Leicestershire, England.

Jak kot wraca do domu?

19 października 2011

Często koty wykazują nadzwyczajne zdolności jedną z nich jest odnajdywanie drogi do domu nawet z bardzo odległych miejsc . Jak to możliwe ,że kot potrafi wrócić do domu nawet setki kilometrów ? . Ta tajemnica tkwi w jego dobrej pamięci ,świetnych zdolności obserwacyjnych oraz znakomitym słuchu kota. Koty zapamiętują szczegóły krajobrazu charakterystyczne dźwięki z nimi się kojarzące. Wzrok koci w porównaniu do ludzkiego nie jest zbyt ostry ,ale za to te zwierzęta lepiej od ludzi zapamiętują detale, ich położenie i dobrze kojarzą dźwięki danych miejsc np odgłosy z zakładu produkcyjnego w okolicy ,pociągów na stacji kolejowej ,ryczenie krów ,bicie dzwonów ,szkolny gwar . Nie tylko o dźwięki chodzi przecież w wielu miejscach są podobne .Ważne jest też kierunek natężenia . Dla kociego ucha słyszane są dźwięki o częstotliwości 60- 70 000 Hz to oznacza że ,słyszy te wysokie tony i te nie słyszane przez ludzi . Na co my nie zwracamy uwagi ,kot zapamiętuje . Kot ma też zdolność selekcjonowania dobiegających dźwięków .Naukowcy sądzą, że koty mają wyczucie pola magnetycznego ziemi ,mogą więc odbierać różnice tego pola ,co może przydać się w podróży . Zmysły wyostrzają się gdy są często używane . W terenie lepiej radzą sobie koty ,które stale wychodzą na dwór lub są dziko żyjące ,niż te co przebywają tylko w domu              Ciekawostka o kotach wędrowcach
   Sugar -przebył 2400 km w czternaście miesięcy , aby odnaleźć swojego właściciela , który się przeprowadził do nowego domu w Oklahomie , USA
Cookie-w 949 roku w ciągu sześciu miesięcy przebyła 885 km w drodze powrotnej do domu w Chicago . Kotka wędrowała z miasta Wiber w Stanie Stanie Nebraska , do którego dostała wysłana
Tom -przemierzył Stany Zjednoczone   pokonując ok 4000 km z St Petersburga na Florydzie , aby znaleźć swojego właściciela w jego nowym domu w San Gabrielu w Kalifornii , zajęło mu to 2 lata . Jego podróż jest najdłuższą z zanotowanych kocich wypraw

Share on facebook

Share on twitter Share on naszaklasa More Sharing Services 0

ciekawostki o kotach

19 października 2011

-pierwsi przedstawiciele dzisiejszych kotów pojawiły się 12 milionów lat temu
-w starożytnym Egipcie za zabicie kota groziła kara śmierci
- wydane w Wali w 936 roku rozporządzenie , nakładały karę za zranienie lub złe traktowanie zwierzęcia . Nie karano śmiercią ,ale była to rekompensata w postaci owcy lub barana była bardzo dotkliwa
-w v wieku papież Innocenty VIII wydał dekret , w którym potępił kota . Kot dopiero stał się ponownie popularne i lubiane w wieku VIII
-szkielet kota składa się z ok 40 kości więcej niż szkielet człowieka
-wzrok kota jest sześciokrotnie ostrzejszy od wzroku człowieka
-słuch ma bardzo dużo wspólnego ze zmysłem orientacji . Naukowcy odkryli , że kot za pomocą słuchu tworzy sobie obraz otoczenia w promieniu 20 km
. Dzięki zakodowanej mapy akustycznej okolicy kot rozpoznaje dźwięki ze swojego otoczenia . To pozwala mu bez błędnie   odnaleźć drogę do domu
- każde odbiegające od normy zachowanie kota ostrzega właściciela przez grożącym niebezpieczeństwem
-koty potrafią bez rozbiegu wykonać skok , pokonując wysokość przewyższającą pięciokrotnie długość ich ciała
-niektórzy badacze twierdzą , ze rozstaw kłów u kota odpowiada odległość między kręgami szyjnymi zwierząt , które zazwyczaj padają ich ofiarą
-ciekawym zjawiskiem są kocie zebrania spotykają się w określonym miejscu i porze zbierają się samce i samice co ma podobno duże znaczenie dla organizacji całego kociego życia społecznego
-język kotów jest uniwersalny co oznacza , że koty rozumieją się nie zależnie z jakiej części świata pochodzi
-przebywanie z kotem obniża poziom stresu i łagodzi napięcie
-najlepszą porą do zabawy jest wieczór. Wtedy koty są najbardziej ożywione i często sygnalizują chęć do tej aktywności
-Największy apetyt koty mają pod wieczór , a nawet w nocy . Ostatni posiłek powinien być obfity
-koty myją się gdy są zdenerwowane w taki sposób potrafi rozładować napięcie nerwowe
-może się zdarzyć ,że w jednym miocie są dzieci z innych ojców
-ciąża kotki trwa ok 65 dni a średnia ilość miotu to 4 kociaki
- najbardziej płodną kotką jest Dusty z USA w swoim siedmioletnim życiu urodziła 420 kociąt
-koty żyją 16 lat a otoczone troskliwą opieką potrafią dożyć 20 i nawet więcej .Koty Kitty z Wielkiej Brytanii zmarła gdy miała 32 lata a gdy miała 30 lat urodziła jeszcze dwoje kociąt
-koty którzy mają cukrzycę mogą przeżyć wiele lat pod warunkiem otrzymania codziennych zastrzyków
-kot domowy nie miauczy do innego kota . Miau to dźwięk zarezerwowany dla ludzi
-Przyczyną powstawania tzw. skrzydeł u kota jest astenia skórna kotów (feline cutaneous astenia).
-w Polsce po raz pierwszy dzień kota obchodzony był 17 lutego 2006 roku
-koty są dalekowidzami przedmioty znajdujące się bezpośrednio przed nimi są niewyraźne i zamglone
-ludzi możemy zidentyfikować po odcisku palców , a kota po odcisku nosa
- puma po mino swoich rozmiarów (długość ciała 1,5 metra , długość ogona 70 cm wysokości kłębie 60 cm ) zalicza się do małych kotów
-kastracja kota może wydłużyć jego życie nawet 2-3 lata
- koty są w stanie wyczuć ludzki nastrój . Zmiana nastroju u człowieka może spowodować zmianę nastroju u jego kota
-Juliusz Cezar , Henryk drugi, Karol  XI  i Napoleon bali się kotów
-Devony to podobno jedyne koty którym zdarza się zamachać ogonem ze szczęścia i radości na widok człowieka stąd między innymi często porównania zachowań reksów dewońskich do zachowań psów
- pierwsza wystawa kotów odbyła się w 1895 w Madison Square garden w Nowym Jorku
- kot ma ponad sto strun głosowych
- kot zagrzebuje swoje odchody , by ukryć swoje ślady rzez drapieżnikami
-10 % kocich kości znajduje się w ogonie
- koty w odróżnieniu do innych zwierząt chodzą na palcach
- koty lubią jeść trawę, pietruszkę , kocimiętkę i szałwię
-Isaac Newton wynalazł klapę w drzwiach dla kotów
-koty wyczuwają trzęsienie ziemi na 10 – 15 minut przed tym zanim nastąpi
-koty są zoofagami ich układ pokarmowy jest przystosowany do pokarmów mięsnych (krótkie jelito cienkie )
-najgłośniejszy głos wśród kotów ma puma . Samica podczas rui chcąc zbawić samca , wydaje przeraźliwy dźwięk który brzmi jak ludzki krzyk rozpaczy . To prawdopodobnie te smutne dla nas brzmienie zawdzięczają złą sławę okrutnych zabójców
- najwyżej żyjącym kotem jest dziki kot górski który zamieszkuje partię Andów w Ameryce południowej , Te nie duże bo są wielkości kota domowego można spotkać na wysokości 5000 metrów
- najlepszym spinaczem wśród kotów pantera marmurkowa . Zamieszkuje lasy południowej Azji . Jej rewir łowiecki znajduje się w koronach drzew , gdzie poluje na małpy i na inne zwierzęta .Potrafi bez trudu poruszać się nawet głową w dół wśród wysokich konarów . Równowagę pomaga im utrzymać długi na dziewięćdziesiąt centymetrów ogon
- najbardziej towarzyskim kotem jest lew w jednym stadzie żyje nawet kilka rodzin (dziesięć do piętnastu samic i ich młode )
- jedynym kotek który lubi się kąpać jest kot rasowy Turecki Van . Wyhodowany jest nad jeziorem Van . W swojej ojczyźnie jest zwykłym kotem domowym . mimo że ma grube włosy okrywy włosowe chętnie pływa i łowi ryby .
-najstarszą rasą jest Egipski Mau . Ta rasa pochodzi od kairskich dachowców i dostała wyhodowana w Stanach Zjednoczonych .Z wyglądu bardzo przypominają sylwetki kotów które można podziwiać na starożytnych malowidłach
- praojczyzną kota jest prawdopodobnie południowa Azja do dziś zachowały się tam pierwotne gatunki kotów .stamtąd przez miliony lat rozpowszechniały się w różnych kierunkach. Nasz kot europejski pochodzi z północnej Afryki a jego przodkiem jest kot nubijski
-najmniejszym kotem rasowym jest Singapuski który waży od trzech kilogramów o kotki do dwóch
– największym kotem jest tygrys syberyjski waży trzysta kilogramów samice trochę mniej .Samce tego gatunku może mierzyć ok trzech i pół metra . występują w dorzeczach Amuru i Ussuri na dalekim wschodzie w Rosji i północnym chinach temu gatunkowi grozi wyginięcie
-najmniejsze dzikie koty można spotkać w Indiach na Cejlonie oraz Afryce południowej . Nie przekraczają długości 50 cm i ważą ok kilograma
-Kot ma w sumie 18 palców. Po pięć na przednich i po cztery na tylnych łapach
-Kot, w przeciwieństwie do człowieka i psa, nie potrafi ruszać szczęką na boki.
-Lygrys jest krzyżówką tygrysicy i lwa. Tyglew – lwicy i tygrysa.
-Zdarza się, że koty rasy sfinks doński otwierają oczy tuż po urodzeniu.
-Tajemniczy kod EMS to nic innego jak oznaczenie rasy, pręgowania i koloru umaszczenia kota.
-w stosunku do rozmiaru ciała koty mają największe oczy ze wszystkich ssaków
-koty są wrażliwe na cząsteczki azotu unikają miejsc gdzie one występują
-jedną z przyczyn tego ,że koty i psy lepiej słyszą jest możliwość obracania uszami , we wszystkie strony . Ludzkie możliwość obracania uszami są niestety ograniczone . człowiek posiada 6 mięśni usznych , a koty i psy mają ich aż 14
- Ben Ren zostawił w spadku swojemu kotowi 15 mln funtów stał się on najbogatszym kotem na świecie
-koty o niebieskich oczach i białej sierści są obciążone ryzykiem głuchoty dlatego, że geny odpowiedzialne za kolor oczu odpowiadają również za słuch
-spryskiwanie przez kota ścian moczem jest oznaką niepokoju i  frustracji   wykonują to głównie , gdy na ich terytorium wkracza obce zwierzę
-nie ustane ziewanie u kotów siedzących np u weterynarza nie koniecznie oznacza zmęczenie zazwyczaj jest to oznaka sporego stresu i potrzeby westchnienia
- ogon koci służy do utrzymania równowagi
-Słowo mau, określające kota w starożytnym Egipcie, znaczyło tyle co „widzieć”.
-Czekolada i paracetamol są szkodliwe dla kotów.
- przeciętny kot ma 24 wąsy ułożone w czterech rzędach po trzy wąsy z każdej strony pyszczka co ciekawe wyższy rząd może poruszać się nie zależnie od niższego
- dlaczego koty tyle śpią . Te zwierzęta przesypiają ok 16 godzin na dobę , ale w przeciwieństwie do ludzi nie śpią nie przerwanie przez kilka godzin tylko ucinają sobie drzemkę w ciągu dnia . Potrzeba takiej ilości snu wynika ze sposobu odżywiania się łowienie myszy wymaga dużo energii

Share on facebook

Share on twitter Share on naszaklasa More Sharing Services 0

Jak kot spada na cztery łapy

19 października 2011

Jak to możliwe ,że kot nawet z dużych wysokości spada na cztery łapy bez żadnych obrażeń . Jak kot to robi?Kot Instynktownie stosuje tą samą zasadę co łyżwiarz kręcący piruety . Jeśli chce się kręcić szybko zbliża ręce do ciała jeśli wolniej rozkłada je na boki.Kot w pierwszej fazie skrętu przyciska przednie łapki do ciała i prostuje tylne .Dzięki temu przód przekręca się szybko,a tył w przeciwnym kierunku – tylko trochę.Następnie, aby przekręcić tylną część ciała ,kot prostuje przednie łapki i podkurcza tylne.Jednak nie jest to pełne wytłumaczenie.Okazuje się że kot w ogóle nie mógłby się obrócić gdyby nie wykonywał przy tym specjalnych ruchów obrotowych ogonem .Odruch przekręcania się podczas spadania mają także inne zwierzęta ,ale u kota przebiega to wyjątkowo sprawnie .Dla kota także może być niebezpieczny upadek z wysokości powyżej 7 metrów na twarde podłoże nawet jeśli się prawidłowo odwróci jego łapki nie zdołają zmniejszyć uderzenia.

Share on facebook

Share on twitter Share on naszaklasa More Sharing Services 0

kąpiel kota

19 października 2011

Koty są dobrymi pływakami jednak nie chętnie decydują się na kąpiel. Mycie dla kota jest dla nich dużym stresem .Zwykle wyrywają się i drapią .Jak zatem do tego się do tego zabrać?

Oswojenie z wanna
Aby przyzwyczaić kota do kąpieli należy najpierw oswoić z miejscem gdzie będzie myte.Najlepiej zrobić to długo zabiegiem.Najlepiej włożyć kota do suchej wanny czy brodzika (aby nie ślizgało się na gładkiej powierzchni należy włożyć na dno gumową matą)i pozwolić mu zapoznać się z nowym otoczeniem musi się w nim poczuć swobodnie . Możemy się z nim bawić karmić go smakołykami i głaskać . Efekt powinien być po kilku dniach .
Kąpiel
Trudno oczekiwać ,że kot w czasie kąpieli będzie stał spokojnie gdy my będziemy szukać szamponu lub ręcznika . Najlepiej zadbać , aby wszystkie potrzebne przedmioty były pod ręką.Nie zbędny będzie szampon przeznaczony dla kotów .Najlepiej kupić go u weterynarza lub w sklepie zoologicznym będziesz miał pewność ,że nie podrażni on skóry kota .Przyda ci się też kilka czystych ręczników , miękka gąbka i dzbanek do delikatnego spłukiwania futra ( nie należy spłukiwać kota pod bieżącą wodą to tylko go zestresuje )Wodę nalewamy do naczynia przed kąpielą – powinna mieć temperaturę zbliżoną do temperatury ciała kota tj 38,6 st c .Pilnujemy by podczas kąpieli nie sięgała niż do połowy łapki i nie zalewała mu oczu i uszu
suszenie
Mokrego kota należy zwinąć w ciepły ręcznik .Odradza się używanie suszarki może to doprowadzić do wysuszenia skóry i wynikających z tego problemów . Suchą sierść należy rozczesać specjalną szczotką.

Share on facebook

Share on twitter Share on naszaklasa More Sharing Services 0

koci słownik

19 października 2011

ailorofob osoba która nie lubi kotów lub ich się boi
ailorofill – to miłośnik kotów
arlekin (harlequin)kot o tej maści jest biały ma dużą ilość kolorowych plam .Kolor arlekina to 1/4 podstawowego koloru sierści , ale nie więcej niż 1/2 .Na głowie ma dużo jednej plamy ,która ogarnia ucho .Na grzbiecie ma kilka plam .Ogon powinien być kolorowy na tylnych łapach także są dopuszczone plamy
bank genów -zbiór wszystkich genów dominujących i recesywny obecny u każdego gatunku lub rasy
bryczesy – dłuższe , grubsze włosy u góry tylnych łap
buty – białe łapy na tylnych kończynach kotów wielokolorowych lub dwukolorowych , zwane także łapkami
błędnik organ w uchu wewnętrznym ,który umożliwia kotom zachowanie równowagi .Pozwala im na wyprostowanie ciała podczas upadku , by udało się im wylądować na łapach
cieniowania - słabe oznakowania pręgowania na futrze kotów lub kociąt często znikają z wiekiem
cooby – kot budowy przysadzistej niskiej i mocnej
czapka kociaka -biały koty mają gen dominujący który masuje resztę kolorów czasem na głowie kociąt widać ślady innej barwy , ale to znika wiekiem
czysta rasa -to kot pochodzący z rodziców tej samej rasy
domestykacja – udomowienie proces polegający na zmianach cech zwierzęcia . W wyniku zabiegów człowieka i kontaktu z nimi
dominant osobnik starający się podporządkować sobie wszystkie inne
dwukolorowy – kot biały z łapkami innego koloru na grzbiecie , ogonie i głowie
dymny- o jednolitej barwie futra gdzie gdzie tylko nasada włosa jest jasna lub biała
eutanazja- powodowanie śmierci za pomocą zastrzyku stosowana w celu zmniejszenia cierpienia zwierząt chorych lub starych oraz ograniczanie kociej populacji w schronisku

felinologia-nauka o kotach
Feromonoterapia - jest to nowa metoda radzenia sobie z zaburzeniem zachowania u zwierząt
feromony – są to chemiczne sygnały służące osobnikom tego samego gatunku do komunikacji
fenotyp- zespól cech zewnętrznych kota obejmuje budowę ciała (w głowę )i wygląd futra i jego barwę

flehming -   charakterystyczne zachowanie kotów zwierze zamiera w bez ruchu jest jakby nie obecne wciąga powietrze przez przez nos i ma lekko otwarty pyszczek z nieco uniesioną górną wargą . ten rodzaj grymasu ułatwia percepcję zapachów
futro pojedyncze – futro bardzo cienkie lub bez podszerstka
gen dominujący    to gen przenoszący cechę która ma zawsze przewagę
gen recesywny -gen przenoszący cechę , która się może nie ujawnić
genotyp- zespól cech genetycznych kota nie zawsze zgodne z cechami
zewnętrznymi . ma szczególne znaczenie przy recesywnym przenoszeniu cech na potomstwo lub w hodowli kotów białych
hodowla selektywna- to taka w której kocich partnerów wybiera człowiek
hodowla wolna (losowa)-zwierzę same wybiera partnerów
hodowla wsobna- krzyżowanie kotów spokrewnionych
linienie  okresowo utrata włosów części okrywy włosowej występuje cyklicznie
jednokolorowy -kot o futrze w jednym (zbudowany z włosów nie aguti)
kastracja -sterylizacja kocura przez usunięcie jąder
koci łupież -złuszczona martwa skóra mogąca wywołać alergię u człowieka
kociarnia -to miejsce gdzie hoduje się koty
kolor głęboki – pełen kolor jednolity z reguły czarny lub rudy , rozłożony równomiernie na całej długości włosa
kolor rozjaśniony- to kolor mniej intensywny niebieski lub kremowy rozłożony nie równomiernie na całej długości włosa
kolor point  - kot który ma futro oznakowane ; pysk , uszy, ogon i kończyny są w jednolitym , ciemniejszym od reszty ciała kolorze
kot domowy krótko włosy  – to kot domowy nie rasowy
kot zdziczały -potomek kota domowego żyjący na wolności
krawat- miała biała łata na klatce piersiowej kot niejednolitego uznawany za wadę u kotów rasowych
kryza – kołnierz dłuższej sierści wokół szyi
krzyżówka – kojarzenie ze sobą kotów różnych ras w celu wzmocnienia hodowli udoskonalenia produkcji i cech oraz zwiększenia wariacji    kolorystycznych
krzyżówka wsteczna- skojarzenie kota z jednym z rodziców
łapki-białe łapy na tylnych kończynach kotów wielokolorowych lub dwu kolorowych zwane także butami
manks- rasa kotów bez ogonów utrzymywane w wyniku mutacji i genów
mascara – ciemne linie rozciągające się od zewnętrznych kącików oczu
mechanoreceptory są to wyspecjalizowane organy czuciowe zlokalizowane u podstawy każdego włosa sierści które rejestrują kontakt fizyczny i kierunek wiatru
minetki -biały kolor na przednich łapkach kotów niejednolitych lub dwukolorowych nie sięgają wyżej kostki zwane też rękawiczkami
mitted -wzór futra z białymi oznakowaniami na łapkach brodzie , klatce piersiowej , brzuchu i tylnych
miot - potomstwo ssaków wielorodnych pochodzące z jednej ciąży , zdarza się że kocięta z jednego miotu mają tą samą matkę ,ale różnych ojców
norka- futro kolorowe z umiarkowanym oznakowaniami charakterystyczne u rasy tonkijskiej mieszanka wzorów z oznakowaniami i sepii
odmiana   grupa zwierząt w obrębię rasy oznaczają się wspólnymi dziedzicznymi np umarszczenie lub nowo powstające grupy rasowe jeszcze nie dość liczne
oczy różnokolorowe   zdarza się ,ze kot ma każde oko w w innym kolorze
ostrogi - symetryczne białe ostro zakończone oznaki na tylnych łapach
kotów birmańskich zdarza się ,że kot ma każde oko w innym kolorze
okulary - miejsce jasnego futra wokół oczu w szczególności u dołu
onychektomia  zabieg polegający na usunięciu pazurów u kota
organ Jocobsona -   narząd (u człowieka w formie zanikowej) w przedniej część podniebienia składający się z malej kieszonki wyścielonej komórkami czuciowymi i przypominające    receptory węchowe nosa . prawdopodobnie bierze udział w percepcji zarówno smaku jak i zapachu
oznaki - inny niż reszta kolor pyszczka , oczu , nóg ogona stóp
oznakowania(pointed) wzór futra z torsem jasnego koloru i ciemniejszymi cieniami na krańcach ciała kota na uszach , pysku , łapach i ogonie najpierw spotykane u kotów syjamskich
oznakowanie pręgowate ( tabby point ) futro z oznakowaniami w formie pręg w stanach zjednoczonych znane jako oznakowanie rysie
oznakowania rysie (lynx point ) określenie na oznakowanie pręgowanie gdzie oznakowania są w formie pręg
oznakowanie szylkretowe (totie point ) rodzaj futra na którym oznakowania są w formie szylkretu
pęcina - staw tylnej kończyny (kocia kostka )
pasożyt istota która żeruje wewnątrz lub zewnątrz innego zwierzęcia w tym przypadku kota który jest żywicielem.Do pasożytów zaliczają się nicienie , pchły i świerzbowiec uszny
pinch -zagłębienie nad poduszeczkami z wąsami widoczne są na linii policzków i pyszczka
piebald – białe futro z dodatkiem jakiegoś innego koloru
podszerstek -część futra pod włosem okrywowym
podwójne futro     ochronna część futra składająca się z włosa okrywowego warunkuje wzór kotów pręgowatych
polidaktylizm genetyczna mutacja wywołująca dodatkowy palec na kocich łapach
pręgowanie - jakiekolwiek wariancja    wzoru futra powodowana przez mieszankę włosów aguti (na jasnym futrze ( nie aguti ) ciemniejsze pasy i plamy ) rozróżnia się 4 pręgowania ; klasyczne , tygrysie , cętkowane nakrapiane
pręgowanie cętkowane -  futro pręgowane z ciemniejszymi plamami i cętkami na tle jasnych włosów aguti
pręgowanie klasyczne - to futro pręgowane z dużymi zawijanymi pasami na grzbiecie i kończynach oraz plamami po bokach
pręgowanie łaciate - futro o wzorze szylkretu zaliczane do 4 podstawowych pręgowań w stanach określane jako torbie
pręgowanie na kroplane  - futro pręgowane w całości pokryte   pasmami włosów aguti
pręgowanie tygrysie  futro pręgowane z pasmami biegnącymi od kręgosłupa
przesłona migawkowa   - to cienka powłoka ochronna w wewnętrznym rogu oka zwana także trzecią powieką widać ją wtedy gdy kot jest chory lum rany
punkty stopy,ogon,i głowa kota.Każdy kot o futrze zbliżonym wyglądem do syjamskiego ,gdzie ciało ma blady kolor a punkty mają ciemniejszy odcień zwany jest punktowym
rasa - kot o takich samych cechach fizycznych   pochodzi od tych samych przodków zwykle powstaje w drodze zabiegów hodowlanych z człowieka
reks- określenie to oznacza każda mutację wywołująca skręt włosa w takiej pokrywie włosa nie ma włosa okrywowego , jest miękki , pokręcony podszerstek
rewir-obszar na którym zwierzę mieszka i poluje
rękawiczki- biały kolor na przednich łapkach kotów nie jednolitych lub dwukolorowych z reguły nie sięgają wyżej kostki
rodowód – zestawienie przodków czystych rasowych kotów , że rasa nie była mieszana
ruja -to termin który określa ,że kotka jest płodna
  sepia- wzór futra , w którym głowę , łapy , ogon, pokrywa ciemny kolor , a reszta ciała jest w jaśniejszym odcieniu tego samego koloru
socjalizacja - to proces w którym kot przyzwyczaja się do obecności człowieka i innych zwierząt
srebrzysty -  to kot u którego żółtego włosa przybiera kolor blady lub biały przypomina srebrzysty
stado- grupa zwierząt tego samego ,rzadziej różnych gatunków zwierząt,która mieszka na określonym terytorium
standardy ras - opis idealnych cech , według których ocenia się koty
sterylizacja - jest to zabieg skutkujący    ubezpłodnienie zwierzęcia (u kocura wycina się jadra kastracja ) a u kotki jajniki i prawie całą macice
stop-załamanie na nosie psa lub kota , miejsce połączenia trzewioczaszki z mózgoczaszką
szynszylowy -kot długowłosy   z tickingiem na włosach jasnych lub białych z wyjątkiem ciemnych końcówek
ślady litery M - ciemne linie na kocim czole wkształcie litery M
tapetum lucidum to jest błona odblaskowa , która znajduje się w siatkówce oka powoduje lepsze widzenie w ciemnościach poprzez odbicie światła
ticking - pasa jasnego i ciemnego koloru wzdłuż włosa
tipped-  futro białe z kolorowymi końcówkami
tipping- ciemne zabarwienie końca włosa może występować   tylko na samym koniuszku na połowie lub dwóch trzech włosach . włos poprzecznymi prążkami barwnika tworzą futro z deseniem
trzecia powieka - cienka powłoka ochrona w wewnątrz rogu oka (przesłona migawkowa ) widać ja tylko gdy kot jest chory
trzy kolorowy-  wzór futra na białym tle występują duże rude , czarne ,kremowe lub niebieskie łaty   ; jak szylkret trzy kolory występują u kocic
typ orientalny – szczupły , giętki ,elegancki typ budowy ciała .Charakterystyczny dla kotów orientalnych
ugniatanie - zachowanie kociąt podczas ssania mają na celu pobudzenia
strumienia mleka . koty ugniatają legowisko bądź nasze kolana zanim się na nich połażą
van- kot typu piebald , u którego większość futra biała z białymi łatkami innego koloru głównie na głowie i ogonie
wibrysy - długie włosy czuciowe wspomagające orientację w ciemności . reagują nawet na słabsze    powietrza na brzegach przedmiotów znajdują się nad oczami , na podbródku i koło nadgarstka kota
włos aguti     jaśniejszy włos kota pręgowanego ma pasma jaśniejszego i ciemnego   koloru    z ciemnymi koniuszkami nazwa stosowana do opisywania jasnych partii futra pręgowanego
włos nie aguti - włos jedno kolorowy bez pasm buduje futro jednolitego koloru lub ciemne partie futra pręgowanego
włos okrywowy  to szorstki gruby włos chroniący podszerstek ; wodoodporna pokrywa włosa
włos ościsły - jest dłuższy niż włos puchowy ,ale krótsza od okrywowego chroni włos puchowy stanowi izolację
włos puchowy - miękki izolujący włos podszerstka
wzór burmański - futro na którym najciemniejszy kolor jest na głowie , łapach i ogonie reszta ciała jest w jaśniejszym odcieniu tego samego koloru
wzór syjamski – jasny tors z cieniami na krańcach ciała , uszach ,łapach i ogonie
wzór tonkijski – futro kolorowe z delikatnymi oznakowaniami charakterystyczne dla rasy tonkijskiej mieszanka oznakowań i sepii
zoonoza choroba przenoszona ze zwierząt na ludzi
znaczenie moczem -ślad moczu zostawione przez kota w celu
oznakowana terenu lub zasygnalizowania obecności godów
załomek deformacja kręgów ogona.Wada powoduje dyskryminację na wystawach
zoonoza choroby przenoszone z zwierząt na ludzi
związek felinologiczny – uznana w świecie organizacja która rejestruje koty czystej rasy

Share on facebook

Share on twitter Share on naszaklasa More Sharing Services 0

zabawa z kotem

19 października 2011

Zarówno koty udomowione jak i te dzikie bawią się z taką samą ochotą.Skłonność do zabawy jest większa u tych zwierząt , których okres dzieciństwa jest dłuższy .Najbardziej zabawowi są zwierzęta mięsożerni w tym koty.Młode bawią się ciągle , ale i starsze koty są chętne do zabawy .Kotom zabawa jest potrzebna do utrzymania dobrej kondycji psychicznej , są na tyle pomysłowe ,że nie trzeba im pokazywać jak mają się bawić , zabawę mają we krwi .Koty bawią się wte zabawy ,które są jednocześnie
doskonaleniem umiejętności i zachowań potrzebnych przy ich naturalnych czynnościach takich jak :polowanie, bójka , ucieczka, zabijanie ofiary .Charakterystyczną cechą zabawy jest powtarzanie wielu ruchów , to świadczy o tym ,że koty czerpią z zabawy nie tylko naukę a także przyjemność .Zabawa też ma funkcje rozładowania napięcia wynikające z braku możliwości polowania dlatego kot okrutnie męczy ofiarę jak muchę zanim zabije ofiarę .Jak chodzi o zabawki to w sklepach jest bardzo duży wybór oto przykładowe zabawki dla kota

myszka nakręcana

myszka na sprężynie

piłka z myszką

walce grzechotkowe

walc sznurowany

piłeczki

                            piłeczki sizalowe

                         patyk z piórami

Kotu do zabawy wystarczy cokolwiek nawet zwykły kawałek szeleszczącego papieru .Koty nie są wymagające pod tym względem potrafią bawić się wszystkim .Należy jednak uważać by zabawki nie były niebezpieczne .
Na co zwrócić uwagę :
- piłki nie powinny być mniejsze niż od piłki pingpongowej by pod czas zabawy kot nie mógł ich połknąć ani się nimi zadławić .Kulki szklana nie nadają się do zabawy z kotem
-zabawki nie powinny mieć ostrych krawędzi nie może tez połamać w czasie zabawy,Mógłby wtedy poranić łapy lub pysk
- sprawdź zabawkę czy nie ma w niej małych , łatwych do połknięcia części np :czy oczy myszki się mocno się trzymają .Należy usunąć te części przed rozpoczęciem zabawy , by kot nie mógł je oderwać .
- wełniane pompony mogą niszczyć pazury kota, a foliowe torebki stwarzają ryzyko uduszenia
-zabawki nie powinny zawierać trujących barwników i lakierów

Długość zabawy

Najlepiej gdy zabawa trwa około godziny i jest podzielona na kilka części 10-15 minut to idealny czas trwania pojedynczej zabawy , ponieważ koty nie trenują sportów wytrzymałości .Zazwyczaj kot sygnalizuje zmęczenie utratą zainteresowania i odchodzi .
Pora do zabawy Koty lubią regularny plan dnia i są punktualne .Nie należy bawić się z kotem po jego posiłku , kot musi mieć czas na jego strawienie .Należy też szanować czas odpoczynku kota oraz rytuały związane z pielęgnacją

ciała.
Przebieg zabawy Człowiek wyznacza początek i koniec zabawy .Pozwól kotu zwyciężyć daj mu złapać myszkę , inaczej szybko straci ochotę do zabawy
Tempo zabawy
Trzeba wziąć pod uwagę temperament kota .Zbyt dzikie zabawy powodują stres i obciążają zwierzęta szczególnie te młode i strachliwe
Wychowanie przez zabawę
w trakcje zabawy kot dużo może się nauczyć .Jeśli nauka podczas zabawy zakończy się sukcesem ,powinien dostać nagrodzony pochwałą lub smakołykiem .W razie niepowodzeń nie należy karać.

Share on facebook

Share on twitter Share on naszaklasa More Sharing Services 0

jak podać kotu leki?

18 października 2011

Prędzej czy później nadejdzie czas kiedy będziesz musiał dać swojemu kotu tabletkę np gdy twój kot zachoruje lub trzeba będzie go odrobaczyć .Koty nie lubią być przytrzymywane wbrew swojej woli. Dlatego trzeba to robić z dużym wyczuciem .Nie możemy tez kota trzymać w jednym miejscu bo wtedy straci do nas zaufanie .

PODAWANIE KOTU TABLETEK
1. umieść tabletkę w pobliżu
2. uklęknij trzymając kota pomiędzy nogami.Powinien być skierowany pyskiem w kierunku twojego wzroku
3.złap kota za pysk , niedominującą ręką i wyceluj go w sufit .Zwierzę powinno naturalnie otworzyć pysk
4.łagodnie otwórz pysk kota , naciskają kciukiem i środkowym palcem
5.Dominującą ręką włóż tabletkę do pyska kota. Staraj się umieścić ją z tyłu języka
6.łagodnie ,ale zdecydowanie zamknij pysk kota
7.Natychmiast posmaruj gardło i spód szczęki , aby kot na pewno połknął tabletkę.Dmuchanie koty w nos spowoduje że kot odruchowo przełknie
8.wypuść kota i pochwal go możesz też dać kotu w nagrodę jakiś przysmak .

ZAKRAPLANIE OCZU
przy podawaniu kropli czy maści możemy skorzystać z pomocy drugiej osoby
1.posadźmy kota na na kolanach
2.jedną ręką przytrzymujemy jego głowę ,a kciukiem i palcem wskazującym drugiej ręki rozchylamy ostrożnie powieki
3. w tym czasie która nam towarzyszy powinna podać kotu preparat .Pipetka do podawania kropli nie nie może być oddalona od oka o więcej niż jeden centymetr .Nie trzymaj też zakraplacza zbyt blisko by nie uszkodzić oka ,Maść nanosimy bezpośrednio pomiędzy gałką a powiekę

PODAWANIE LEKARSTW W PŁYNIE

pierwsza metoda
1.otwieramy kotu pyszczek osoba pełniąca rolę pomocnika podaje kotu roztwór znajdujący się na plastikowej łyżce .Po zabiegu przytrzymaj jeszcze kilka sekund głowę kota zwróconą do góry ,kot musi połknąć lekarstwo

druga metoda
Podawanie lekarstw w płynie najlepiej udaje się za pomocą zwykłej plastikowej strzykawki bez nasadzonej igły
1. jedną ręką trzymaj głowę kota ( pyszczek może zostać zamknięty )
2. wsuwamy nasadę strzykawki przy torebce policzkowej kota i wstrzykujemy powoli płyn . Dobrym sposobem jest podawanie płynów z miodem

WPROWADZANIE CZOPKÓW
1. postawmy kota na kolanach
2. jedną ręką podnieśmy ogon , drugą wsuńmy szybko lekarstwo do odbytu
3. przytrzymaj kota na kolanach przez ok 5 minut , aby czopek rozpuścił
się

ZAKRAPLANIE USZU
1. obróćmy łagodnie głowę tak, by otworek ucha był skierowany w górę
2. pociągnijmy kciukiem małżowinę uszną trochę do tyłu ,a drugą ręką wprowadźmy roztwór w szeroko odsłonięte ucho
3. odstawmy butelkę i posmarujmy ucho u nasady
DAWANIE ZASTRZYKU
1. napełnij strzykawkę , postukaj w nią tak aby pęcherzyki powietrza znalazły się na górze i naciśnij tłoczek ,by z igły wypłynęły kropelki leku.
2.następnie unieruchom zwierzę , chwyć fałd skóry na karku między łopatkami i zdecydowanym ruchem wbij igłę i wyciśnij zawartość strzykawki
3.po zakończeniu zabiegu pochwal kota

MIERZENIE TEMPERATURY
1. zaangażuj asystenta który będzie trzymał kota .Aby zwiększyć poziom bezpieczeństwa owiń kota ręcznikiem tylko nie zakrywaj odbytu
2. nawilż termometr wazeliną
3.unieś ogon kota i wsuń termometr ok 2.5 w odbyt .Trzymaj go w miejscu ,aż termometr zapiszczy

POMIAR PULSU
1.Zachęć kota by położył się na prawy bok
2. wyczuj puls kota kładąc dłoń na jego lewym boku y przedniej łapie.Możesz też użyć stetoskopu .
3. przez 15 minut licz uderzenia serca
4. pomnóż liczbę uderzeń przez cztery , by uzyskać liczbę uderzeń minutę

o Kotach :))

sobota, 20 kwietnia 2013

Kocie oczy

Jak kot wraca do domu?

ciekawostki o kotach

Jak kot spada na cztery łapy

kąpiel kota

koci słownik

zabawa z kotem

jak podać kotu leki?

Choroba	Szczepienie podstawowe	Powtórzenie szczepienia	Odnowienie szczepienia
Parwowiroza	8 lub 12 tydzień	-	co 1 - 2 lata
Wścieklizna	12 tydzień	-	co rok
Katar koci	8 lub 12 tydzień	-	co rok
Białaczka	8 lub 12 tydzień	po 2 - 4 tygodniach	co rok
Zapalenie otrzewnej	16 tydzień	po 4 tygodniach	co rok